Ks. Anthony Cekada: Moja odpowiedź na „Contra Cekadam” ks. Chazala

Ks. Franciszek Chazal

        Ks. Franciszek Chazal jest byłym członkiem Bractwa św. Piusa X, który opuścił tę organizację kilka lat temu, kiedy wizja układu FSSPX-Watykan brzmiała bardzo prawdopodobnie i z kilkoma innymi byłymi kapłanami FSSPX stworzyli luźne stowarzyszenie duchownych znane jako „Ruch Oporu”. Księża z „Ruchu Oporu” utrzymują, że kontynuują autentyczne nauczanie założyciela FSSPX abpa M. Lefebvre'a, tj. uznawać „papieży” posoborowych jako prawdziwych papieży, ale opierać się w pewnych sytuacjach ich nauczaniu, prawom czy zarządzeniom, które arcybiskup i inni uznali za złe lub błędne.

Stanowisko to ogólnie nazywamy „R&R” lub „uznawaj i stawiaj opór” - termin, który sam ukułem w artykule z grudnia w 2015 r. w „The Remnant” (http://www.traditionalmass.org/images/articles/Resist-Franken-P.pdf). Kilka lat temu puściłem w obieg video, które podsumowuje tę pozycję jako „Papież mówi - Ty decydujesz: tradycjonaliści, którzy niszczą papiestwo” (https://www.youtube.com/watch?v=hp9vQJhJE8o&feature=youtu.be&list=PLbMSr0sdX4jBEh9Uq4xxKNmYIb7KogeFE).

Jak wraz z innymi wielokrotnie udowadniałem, pozycji „R&R” po prostu nie da się pogodzić z tradycyjnym katolickim nauczaniem o nieomylności i niezniszczalności Kościoła. Jak tylko stwierdzisz (jak każdy tradycjonalista), że oficjalnie akceptowane nauczanie posoborowe zawiera błąd lub jest złe, jedyny logiczny wniosek, do którego dochodzisz, jest taki, że ludzie, którzy je promulgowali, nie mieli do tego autorytetu, kiedy to ustanawiali – innymi słowy, sedewakantyzm. W innym razie skończysz z ułomnym kościołem.

29 września: Św. Michała Archanioła

W kalendarzu liturgicznym dziś jest św. Michała Archanioła.

         Imię Michał znaczy "Któż jak Bóg". Przypomina ono walkę, którą stoczył wódz Aniołów ze złymi duchami. Walka dobra ze złem trwa nadal. Po stronie Chrystusa walczą Aniołowie, święci i Kościół, przeciw Chrystusowi szatan i wszyscy grzesznicy. W Starym Testamencie św. Michał był obrońcą ludu wybranego, obecnie jest obrońcą Kościoła. Prosimy go często, aby przedstawił Bogu nasze modlitwy - aby był przewodnikiem dusz opuszczających ten świat i aby wziął nas w opiekę na sądzie ostatecznym.

Pius XI: Kościół abstynencji nie narzuca, ale ją pochwala

 

         Katolik w trunkach nie widzi trucizny lecz jeden z darów bożych. Winna latorośl została nawet przez Stwórcę upatrzona na przedziwną osłonę tajemnicy Eucharystii. Lecz nadmierne użycie trunków wyskokowych jest trucizną, trucizną dla dobrobytu, trucizną małżeńskiego szczęścia i pokoju domowego, a także aż nazbyt gwałtowną i częstą trucizną dla rozwoju przyszłych pokoleń.

Ostrożne i umiarkowane używanie napojów alkoholowych nie jest grzechem. Ale nadużycie alkoholu jest grzechem, a tam, gdzie staje się powodem smutnych następstw, grzechem ciężkim, a nawet wołającym o pomstę do nieba. Umiarkowanie i abstynencja są w pierwszej linii naturalnymi środkami panowania nad sobą i dlatego jak wszystkie inne siły czysto naturalne nie są zdolne do wyrobienia moralnie mocnych charakterów.

Lecz tam, gdzie wzrastają one na gruncie silnej woli, na którą pada nadprzyrodzona rosa łask, są one bardzo cennymi i nieodzownymi środkami do wytworzenia równowagi między ciałem i duszą, materią a duchem, której Bóg się domaga.

Józef Kardynał Siri: Notyfikacja dotycząca noszenia męskiego ubioru przez kobiety

Józef Kardynał Siri

Notyfikacja dotycząca noszenia
męskiego ubioru przez kobiety

Do Wielebnych Księży,

Do wszystkich Sióstr nauczających,

Do umiłowanych synów z Akcji Katolickiej

Do nauczycieli, którzy prawdziwie pragną trwać
przy katolickiej doktrynie

I

Pierwsze oznaki wiosny, która przyszła do nas z opóźnieniem, wskazują, że w tym roku nastąpił pewien wzrost sięgania po męski ubiór przez dziewczęta i kobiety, a nawet matki.  Do 1959 roku w Genui taki ubiór wskazywał na to, że dana kobieta jest turystką, ale obecnie wydaje się, że jest znacząca liczba dziewcząt i kobiet z samej Genui, które zaczynają wybierać, przynajmniej przy okazji wycieczek, ubiór męski (spodnie).

Rozpowszechnianie się takiego zachowania zobowiązuje nas, abyśmy poważnie rozważyli ten temat i prosimy tych, do których skierowana jest niniejsza Notyfikacja, by poświęcili temu problemowi całą uwagę, na którą zasługuje, jak przystało na osoby, które są świadome swej odpowiedzialności przed Bogiem.

Pragniemy przede wszystkim przedstawić wyważony osąd moralny w kwestii noszenia męskiego ubioru przez kobiety. Zaiste, nasze niniejsze rozważania dotyczą tylko moralnego aspektu.

Po pierwsze, jeśli chodzi o zakrywanie ciała kobiety, nie można powiedzieć, że noszenie męskich spodni jako takie stanowi ciężkie wykroczenie przeciwko cnocie skromności, ponieważ spodnie z pewnością zakrywają więcej ciała niż współczesne spódnice.

Po drugie jednakże, aby odzienie było skromne, nie może tylko zakrywać ciała, ale również nie powinno przylegać zbyt blisko do ciała.

Pewne jest, że wiele damskich strojów jest dzisiaj bardziej dopasowanych do ciała niż niektóre spodnie, ale te ostatnie można uszyć jako bardziej przylegające – i w rzeczy samej na ogół takie są. Dlatego też noszenie tak obcisłych ubrań daje nam niemniejszy powód do niepokoju niż odsłanianie ciała. Tak więc nieskromność męskich spodni noszonych przez kobiety jest jednym z aspektów problemu, którego nie wolno pominąć w ogólnej ocenie zagadnienia, jednakże nie powinno się go także sztucznie wyolbrzymiać.

KS. JÓZEF WERESZCZYŃSKI: GOŚCINIEC PEWNY. Niepomiernym moczygębom, a omierzłym wydmikuflom świata tego, do prawdziwego obaczenia, a zbytków swych pohamowania, z Pisma św. i rozmaitych autorów zebrany

KS. JÓZEF WERESZCZYŃSKI

BISKUP KIJOWSKI, OPAT BENEDYKTYŃSKI W SIECIECHOWIE

––––––––

"Bracia bądźcie trzeźwi a czuwajcie, bo diabeł przeciwnik wasz krąży około was, jako lew rycząc, szukając kogo by pożarł, któremu się sprzeciwiajcie będąc mocni w wierze".

(I Petr. 5, 8-9).

–––––––––

Szlachetnemu Panu

ŁUKASZOWI WŁODKOWI,

Komornikowi ziemskiemu chełmskiemu etc.

JÓZEF WERESZCZYŃSKI z WERESZCZYNA,

z przejrzenia Pańskiego opat sieciechowski wszelakich pociech od Pana Boga życzy.

––––––

Kto się dzisiejszych czasów ludzkim sprawom pilnie przypatrzyć będzie chciał, na czym by myśli swe zasadzili, znajdzie w nich to, co z dawna prorok Pański opowiedział: Nie masz kto by czynił dobrze, nie masz aż do jednego (1). Nie masz od najmniejszego aż do największego, któryby rzecz wdzięczną przed oczyma Pańskimi sprawował, gdyż więcej ciału i światu, aniżeli Panu Bogu chcą się przypodobać, na marność, opilstwa, rozkosze, czasy swe obracając. A to jako ja mniemam nie skąd inąd pochodzi, jedno iż brzuchy swe za Boga poczytują, obżarstwem, opilstwem, dosyć onym czyniąc, z których dwu rzeczy początki wszelkich złości i niepobożności pochodzą i wszczynają się, jako przeciwnym obyczajem z trzeźwości, która jest według Orygenesa zacnego doktora matką cnót, dobre, cnotliwe, a wszelakie uczynki pobożne wynikają. Albowiem gdzie opilstwo panuje, rozum, zdrowa rada, roztropność, mądrość ustępują, a na ich miejscu niebaczność, obłędliwość, głupstwo, szaleństwo, zasiadają.

Ks.Rafał Trytek: kazanie na XVI Niedzielę po Zesłaniu Ducha św. wygłoszone w dn.24 IX 2017 r. (Kraków)

Matka Boża od Wykupu Niewolników

         Od ponad czterech stuleci wierni, jęczący pod wszelkim jarzmem, znajdują ukojenie i wolność za przyczyną Matki Bożej od Wykupu Niewolników, której cudowny obraz znajduje się w krakowskim kościele pod wezwaniem świętych Janów - Chrzciciela i Ewangelisty, należącym do sióstr prezentek.

Pochodzący z początku XVI wieku obraz przedstawia Maryję, trzymającą na lewej ręce Dzieciątko Jezus. W dwóch palcach prawej dłoni Najświętsza Dziewica trzyma kwiat koniczyny. Maryję okrywa maforion w kolorze ciemnogranatowym, Dzieciątko odziane jest w szarą sukienkę. Złote tło obrazu pokrywają wytłaczane ornamenty. Maryja z troską i wielką miłością spogląda na swych wiernych czcicieli, będących w szczególnej potrzebie. Podstawą wezwania - Matka Boża od Wykupu Niewolników - był pierwszy cud, zapisany w 1633 roku, mówiący o jeńcu skazanym na śmierć, który za przyczyną Maryi odzyskał wolność. Dziękując Matce Najświętszej w kościele św. Jana za doznaną łaskę, skazaniec zawiesił jako wotum swoje kajdany, które do dziś wiszą przy ołtarzu. Od tego czasu do Matki Bożej w kościele św. Jana uciekali się wierni w momentach wielkich zagrożeń osobistych i narodowych. W długim spisie cudów i łask uzyskanych za przyczyną Matki Bożej Świętojańskiej najczęściej możemy znaleźć cudowne uzdrowienia duszy i ciała, pomoc w trudnościach osobistych, pociechy w utrapieniach i ocalenie z tragicznych wydarzeń. Przed tym obrazem, 23 lutego 1684 roku modlił się król Jan III Sobieski, dziękując za zwycięstwo pod Wiedniem.

W celu przypomnienia: "FSSPX, 'Ruch Oporu' i sedewakantyzm", wykład bpa Donalda Sanborna

JE x. Bp Donald Sanborn: Kościół katolicki i modernizm

Biskupa Sanborna odpowiedź na ataki biskupa Williamsona

Dlaczego tradycjonaliści boją się sedewakantyzmu?

Papież Pius IX - List apostolski do wszystkich protestantów i innych niekatolików

 

+ Iam vos omnes - Pius IX

List apostolski do wszystkich protestantów
i innych niekatolików z okazji zbliżających się
obrad Soboru Watykańskiego I.

         Już wszyscy (lam vos omnes) wiecie, żeśmy, wyniesieni bez żadnych zasług na tę katedrę św. Piotra, otrzymali od samego Chrystusa Pana obowiązek rządzenia całym Kościołem katolickim i troski o niego. Uznaliśmy też za stosowne, aby wezwać do siebie wszystkich Naszych czcigodnych braci w biskupstwie z całego świata celem odbycia Soboru Powszechnego w nadchodzącym roku. Wraz z tymi Naszymi czcigodnymi braćmi, wezwanymi do udziału w Naszych troskach, zamierzamy podjąć wszelkie wysiłki, które okażą się stosowne i niezbędne zarówno dla rozproszenia tak wielkich ciemności błędów, które z ogromną szkodą dla dusz powszechnie występują i zwyciężają, jak też dla nieustannego umacniania i powiększania wśród ludu chrześcijańskiego — powierzonego Naszej pieczy — królestwa wiary, sprawiedliwości i prawdziwego Bożego pokoju.

Pokładając głęboką ufność w mocnych i upragnionych więzach jedności, które w przedziwny sposób łączą Nas i tę Stolicę Apostolską z Naszymi czcigodnymi braćmi, którzy przez cały czas Naszego pontyfikatu dawali Nam dobitne świadectwa wierności, miłości i posłuszeństwa względem Nas i tej Stolicy Apostolskiej, mamy nadzieję, że podobnie jak w minionych stuleciach inne Sobory, tak samo obecnie ten Sobór Powszechny, przez Nas wyznaczony, przyniesie — mocą łaski Bożej — obfite i radosne owoce na większą chwałę Bożą i dla wiecznego zbawienia ludzi.

Bp DONALD J. SANBORN: "Kardynał" Raymond Burke zapowiada "formalną korektę" niemoralnego nauczania pseudopapieża Bergoglio (1)

Opozycyjni "kardynałowie" Novus Ordo. 

Dwóch już nie żyje.

Kardynał Burke, znany konserwatysta, udzielił niedawno wywiadu, zawierającego twierdzenia, które same wymagają korekty. Już w listopadzie 2016 r. powiedział: "Jest w Tradycji Kościoła praktyka korygowania błędów Biskupa Rzymskiego. Jest to oczywiście dość rzadko stosowane. Jeśli jednak nie otrzymamy odpowiedzi na te pytania, to chciałbym powiedzieć, że będzie to kwestia podjęcia formalnego aktu korekty poważnego błędu".

Mówiąc o "pytaniach" nawiązuje do dokumentu Dubia, który wraz z trzema innymi kardynałami przedstawił Bergoglio w 2016 r. Nie otrzymał od Bergoglio odpowiedzi, dlatego począwszy od końca ubiegłego roku mówił, że powinno dojść do "formalnej korekty" "papieża". Twierdzi, że takie postępowanie ma swoją tradycję. Nie jest to prawdą. Nigdy nie było przypadku, aby jakiś kardynał lub biskup poprawiał papieskie magisterium. Istnieją przypadki publicznej krytyki ich zachowania. Święty Paweł napomniał św. Piotra za to, że przyzwolił Żydom na separowanie się od nieżydów w czasie spożywania posiłków. Nie było tu jednak żadnej kwestii doktrynalnej. Teologowie Uniwersytetu Paryskiego publicznie zwrócili uwagę Janowi XXII na kwestię doktrynalną, którą głosił jedynie jako prywatny nauczyciel, nie zaś jako reprezentant magisterium Kościoła.

Ks.Rafał Trytek: kazanie na XV Niedzielę po Zesłaniu Ducha św. wygłoszone w dn. 17 IX 2017 r. (Kraków)

Zapomniane prawdy - Bp Pelczar o kościelnych pseudoreformatorach

       W obozie katolickim niemałe szkody wyrządzają dążności pseudoreformatorskie niektórych duchownych i świeckich pisarzy, zwane modernizmem, amerykanizmem i liberalnym czy reformowanym katolicyzmem, które z bałwochwalczej czci dla ewolucyjnego postępu i dzisiejszej kultury, na wskroś realizmem przesiąkniętej, pchają katolicyzm na obce mu dotąd tory, by go niby to "odmłodzić", to jest, do ducha czasu przystosować, i z protestantyzmem, jako też z nowszą cywilizacją pojednać. Nie wszyscy zwolennicy tych dążności posuwają się do ostatecznych granic, – bo chcą zostać w Kościele; – wszyscy atoli wołają o reformy, czy to w dziedzinie filozofii i teologii, czy na polu życia religijnego i ustroju Kościoła. [...]

Pius XII: Błądzi kto chce ołtarzom przywrócić pierwotny kształt stołu

      "Jest zapewne rzeczą mądrą i godną pochwały powracać myślą i sercem do źródeł liturgii świętej. Badanie bowiem przeszłości nie mało przyczynia się do głębszego i dokładniejszego poznania znaczenia świąt i treści używanych formuł i świętych ceremonii. Natomiast nie jest rzeczą ani mądrą, ani godną pochwały wszystko i w każdy sposób cofać do starożytności. I tak, aby użyć przykładu, błądzi kto chce ołtarzom przywrócić pierwotny kształt stołu; kto chce wykluczyć czarny kolor z szat kościelnych; kto nie dopuszcza w kościele posągów i świętych obrazów; kto wymaga, aby wizerunek Zbawiciela przybitego na krzyżu tak był dostosowany, iżby na Jego ciele nie było znać okrutnych mąk, które poniósł; kto wreszcie gani i odrzuca wszelką muzykę polifoniczną, choćby nawet przystosowaną do przepisów wydawanych przez Stolicę Apostolską."

Pius XII, Encyklika Mediator Dei et Hominum

14 września. Uroczystość Podwyższenia Krzyża świętego

(Nastąpiło około roku Pańskiego 629) 

       Niniejszą uroczystość obchodziły oba Kościoły, Wschodni i Zachodni już w wieku piątym, na pamiątkę owego krzyża, który ukazał się na widnokręgu niebieskim cesarzowi Konstantynowi przed bitwą z Maksencjuszem, a zarazem na uczczenie prawdziwego krzyża Chrystusowego, znalezionego w stosie gruzów przez matkę Konstantyna, świętą Helenę. Nowego blasku dodało temu świętu inne jeszcze zdarzenie. 

Chosroes II, potężny władca Persji i zawzięty wróg chrześcijan, wtargnął był w roku 614 do wschodnich dzierżaw cesarstwa rzymskiego. Gdy jedna z jego hord zajęła Palestynę, żydzi podnieśli triumfalny okrzyk, ciesząc się, że teraz nadeszła pora zemsty na chrześcijanach, i połączyli się ze zwycięzcą. Jerozolimę wzięto szturmem, po czym dokonano strasznej rzezi. Skarby kościelne i krzyż święty zabrali najezdnicy, jako też uprowadzili do Persji wielu jeńców wraz z Zachariaszem patriarchą, których zamknęli w silnej twierdzy. Spodziewając się sowitego okupu za świętą relikwię, zamknęli ją w srebrnej skrzyni i opieczętowali w obecności Zachariasza pieczęcią patriarchy, aby usunąć wszelkie wątpliwości co do jej prawdziwości. Druga część wojska dotarła aż do Chalcedonu w pobliżu Konstantynopola. Starał się wprawdzie Herakliusz wszelkimi siłami zawrzeć pokój, ale Chosroes odpowiedział z szatańską dumą: "Dopóty nie możecie się spodziewać pokoju, dopóki będziecie uważać ukrzyżowanego człowieka za Boga i nie uczcicie słońca".

KS. FRANCISZEK KWIATKOWSKI SI: Walka Krzyża z Półksiężycem (1)

"Cała Polska – pisze Książę Metropolita Krakowski, Adam Stefan Sapieha, – obchodzi w tym roku 250 rocznicę odsieczy Wiednia, rocznicę zwycięstwa Krzyża nad Pół­księżycem. Zwycięstwo to nad Turkami pod Wiedniem, w którym nasz król Jan Sobieski tak wybitną ode­grał rolę, położyło kres wiekowemu niebezpieczeństwu zalania świata chrześcijańskiego przez Muzułmanów i stało się jakby zakończeniem wojen krzyżowych. Król Jan opromienił swym zwycięstwem imię Polski sławą nieśmiertelną. Stanęła ona przez nie w szeregu narodów Zachodu chrześcijańskiego, jako ich obrońca. Król i na­ród nasz dał dowód swej żywej i ofiarnej wiary, soli­darności i kultury chrześcijańskiej. Toteż imię króla Jana jest jednym z niewielu imion polskich znanych i czczonych w społeczeństwach Zachodu europej­skiego" (2).

Jan Henryk Rosen, odnawiając świeżo kaplicę So­bieskiego na Kahlenbergu pod Wiedniem, umieścił w górnej części jednego z obrazów pochód rycerzy krzyżowych ze św. Ludwikiem na czele, – w dolnej zaś legata papieskiego, kapucyna Marka z Aviano, któ­remu służy do Mszy św. sam król Jan III Sobieski. Od­wracając się na Ite Missa est, Ojciec Marek wymawia z natchnienia Bożego słowa: Ioannes vinces – "Janie zwyciężysz", a Sobieski odpowiada: Deo gratias – "Bo­gu dzięki".

Bo też rzeczywiście odsiecz wiedeńska z 1683 r., której 250-tą obchodzimy rocznicę, była ukoronowaniem i zakończeniem wojen krzyżowych, triumfem Krzyża, skutecznym załamaniem się potęgi Półksiężyca. Nie stało się to bez szczególniejszej Bożej pomocy, czemu dał wyraz Sobieski, pisząc do Papieża po zwycięstwie nie jak poganin Juliusz Cezar: Veni, vidi, vici – "Przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem", – lecz jak żołnierz Chrystusowy: Veni, vidi, Deus vicit – "Przybyłem, zo­baczyłem, a Bóg zwyciężył".

Motu Proprio Tra le sollecitudini - św.Pius X

Wstęp.

        Wśród rozlicznych trosk Urzędu Pasterskiego o dobro nie tylko tej Najwyższej Stolicy, na Której, choć niegodni, z niezbadanego zrządzenia Bożego zasiadamy, ale i wszystkich kościołów, największą jest niewątpliwie troska o wspaniałość Domu Bożego, w którym sprawują się tajemnice Boże, i w którym wierni zbierają się, by korzystać z Sakramentów św., by uczestniczyć we Mszy św., by adorować Najświętszy Sakrament i mieć udział w modlitwach kościoła podczas publicznego i uroczystego nabożeństwa liturgicznego. Kościół więc wolnym być powinien od wszystkiego, co zniekształca, lub choć tylko zmniejsza pobożność i skupienie wiernych, co daje powód do niechęci lub zgorszenia, co przede wszystkim obraża powagę i świętość obrządków, i co nie zgadza się z godnością Domu Modlitwy i Majestatu Bożego.

Nie chcemy poruszać wszystkich w tym względzie możliwych nadużyć. Chwilowo zwracamy uwagę na nadużycia, należące do najpowszechniejszych, dających wykorzenić się najtrudniej, a na które wypada skarżyć się nawet tam, gdzie wszystkie inne rzeczy są największej pochwały godne, a mianowicie; piękna i wspaniała świątynia, przepych i doskonały porządek w nabożeństwie, liczba duchowieństwa, powaga i pobożność odprawiających nabożeństwo sług ołtarza. Mówimy o nadużyciu w śpiewie i muzyce kościelnej.

Przyczyną tego to sama natura tej tak zmiennej i różnorodnej dziedziny sztuki, ponadto zmieniające się z biegiem czasu zapatrywania, zgubny wreszcie wpływ, jaki wywiera na tę zaiste świętą sztukę sztuka świecka i teatralna, nie mniej zapatrywania subiektywne, które muzyka bezpośrednio przynosi, a które trudno powstrzymać godziwymi sposobami, w końcu liczne błędne zapatrywania, w tej sztuce rozpowszechnione, znajdujące nawet posłuch u niektórych osób wpływowych i religijnych. I zaprawdę grzeszy się tu przeciwko prawu zasadniczemu, które chce, by sztuka podporządkowała się świętym obrządkom. Prawo to zostało już częściej jasno i dobitnie określone w poszczególnych przepisach prawa kościelnego, jak również w uchwałach soborów powszechnych i prowincjonalnych, oraz w dekretach. świętych kongregacyj i Papieży.

Z prawdziwym zadowoleniem duszy naszej miło nam przyznać, że wiele dobrego pod tym względem w ostatnich dziesiątkach lat zdziałano, nie tylko w samym Rzymie i wielu kościołach naszej ojczyzny, ale szczególnie u niektórych narodów, gdzie wybitni i o chwałę Bożą dbali mężowie za zgodą Stolicy św. i pod kierownictwem Biskupów połączyli się w kwitnące towarzystwa i we wszystkich nieomal kościołach i kaplicach przywrócili muzyce św. prawdziwe jej znaczenie.

Ks. Rafał Trytek wstąpił do Instytutu Rzymskokatolickiego

      Pragniemy powiadomić, iż Wielebny ksiądz Rafał Trytek został członkiem kapłańskiego Instytutu Rzymskokatolickiego JE x. Biskupa Donalda Sanborna.  

 

 Serdecznie gratulujemy Księdzu  wyboru i polecamy opiece Matki Bożej Królowej Polski oraz wszystkich Świętych.

 Redakcja "Katolika - Głosu Katolickiej Tradycji"

 Poniżej linki do stron internetowych poświęconych Instytutowi Rzymskokatolickiemu:

Ks.Rafał Trytek: kazanie na XIV Niedzielę po Zesłaniu Ducha św. wygłoszone w dn. 10 IX 2017 r. (Kraków)

110 rocznica ogłoszeniua encykliki "Pascendi dominici gregis" (O zasadach modernistów) przez św. Piusa X

Św. Pius X Encyklika "Pascendi dominici gregis" O zasadach modernistów

 

Do Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów i Ordynariuszy, w jedności i łączności ze Stolicą Apostolską pozostających

 
Czcigodni Bracia
Pozdrowienie i błogosławieństwo apostolskie

Wstęp

Cel wrogów Chrystusa Pana: zrujnować królestwo Jezusa Chrystusa Urząd pasania owczarni Pańskiej, zlecony Nam przez Boga, mieści w sobie przede wszystkim ten obowiązek, wskazany przez samego Chrystusa, abyśmy jak najczujniej strzegli przekazanego Kościołowi depozytu wiary, odrzucając „niezbożne nowości słów” oraz zarzuty rzekomej nauki (1 Tym 4, 20).

 

Ta zaś przezorność najwyższego pasterza była po wszystkie zgoła czasy niezbędną Kościołowi Katolickiemu, gdyż za sprawą nieprzyjaciela rodzaju ludzkiego nigdy nie brakowało mężów „mówiących przewrotności”(Dz Ap 20, 30), „próżnomównych i zwodzicielców”(Tyt 1, 10), „błądzących i w błąd wprowadzających”(2 Tym 3, 1). A wyznać musimy, że szczególniej w ostatnich czasach wzrosła liczba takich nieprzyjaciół krzyża Chrystusowego, którzy za pomocą nowych a podstępnych środków usiłują paraliżować ożywcze działanie Kościoła, a nawet, gdyby się udało, doszczętnie wywrócić samo nawet królestwo Chrystusowe. 

Dlatego też dłużej milczeć Nam nie wolno, aby ta wyrozumiałość, którejśmy używali, spodziewając się ich powrotu do rozwagi, nie była nam poczytana za zapomnienie swego obowiązku.

8 września: Uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

(Nastąpiło około roku 15 przed Chrystusem Panem) 

LEKCJA (z Księgi Przypowieści, rozdz. 8, wiersz 22-35)

        Pan mię posiadł na początku dróg swoich, pierwej niźli co uczynił od początku. Od wieku jestem ustanowiona i ze starodawna, pierwej niźli się ziemia stała. Jeszcze nie było przepaści, a jam już poczęta była; ani jeszcze źródła wód były wytrysnęły, ani jeszcze góry ciężką wielkością były stanęły, przed pagórkami jam się rodziła. Jeszcze był ziemi nie uczynił, ani rzek, ani zawias okręgu ziemi. Gdy gotował Niebiosa, tamem ja była; gdy według pewnego prawa kołem otaczał przepaści, gdy Niebiosa utwierdzał w górze i ważył źródła wód, gdy zakładał morzu granice jego i ustawę dawał wodom, aby nie przestępowały granic swoich; kiedy zawieszał fundamenty ziemi. Z Nim byłam, wszystko urządzając, i rozkoszowałam się na każdy dzień, igrając przed Nim w każdy czas, igrając na okręgu ziemi, a rozkoszą moją być z synami człowieczymi. Teraz tedy, synowie, słuchajcie mnie: błogosławieni, którzy strzegą dróg moich! Słuchajcie napomnienia i bądźcie mądrymi, a nie odrzucajcie go. Błogosławiony człowiek, który mnie słucha i który czuwa u drzwi moich na każdy dzień, i pilnuje u podwojów drzwi moich. Kto mnie znajdzie, znajdzie żywot i wyczerpnie zbawienie od Pana. 

Św. Pius V, bulla Quo primum tempore

Bulla
Quo primum tempore

Ustanowienie Wiecznego
Kanonu Mszy Świętej

Konstytucja Apostolska
Jego Świątobliwości Papieża
św. Piusa V

14 lipca 1570 r.

Pius, Biskup, Sługa Sług Bożych,
na wieczną rzeczy pamiątkę

Do Naszych Czcigodnych Braci:
Patriarchów, Prymasów, Arcybiskupów, Biskupów,
i innych Miejscowych Ordynariuszy w Pokoju i Łączności
ze Stolicą Apostolską

Czcigodni Bracia, zdrowie i Błogosławieństwo Apostolskie!

Po wyniesieniu Nas na tron apostolski, z zadowoleniem skoncentrowaliśmy Nasz umysł i energię, i skierowaliśmy wszystkie Nasze myśli na kwestię zachowania nieskazitelnym publicznego kultu Kościoła; i dołożyliśmy starań, z Bożą pomocą, wszelkimi środkami naszej władzy, do osiągnięcia tego celu.

Zważywszy, iż, pośród innych dekretów Świętego Soboru Trydenckiego, powierzono nam również obowiązek zrewidowania i ponownego wydania świętych ksiąg, a mianowicie Katechizmu, Mszału i Brewiarza; i zważywszy, że z woli Bożej wydaliśmy Katechizm dla nauczania wiernych oraz gruntownie zrewidowany Brewiarz, następnie, dla właściwego wywiązania się z Boskiego Urzędu, aby Mszał i Brewiarz były w doskonałej harmonii, co jest prawe i właściwe (uznając, iż jest zupełnie stosownym, aby w Kościele był jeden tylko odpowiedni rodzaj psalmodii i jeden jedyny ryt odprawiania Mszy Świętej), uznaliśmy za konieczne natychmiast skierować Naszą uwagę na to, co jeszcze pozostało do zrobienia, a mianowicie, przeredagowanie Mszału tak szybko, jak to tylko możliwe.

PIERWSZA W POLSCE PAPIESKA KORONACJA CUDOWNEGO OBRAZU: 300-lecie koronacji M.B. Czestochowskiej koronami papieskimi Klemensa XI

 

          Pierwsza koronacja Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej odbyła się 8 IX 1717 roku. Problematyka związana z tym wydarzeniem jest rozległa i zasługuje na osobne monograficzne opracowanie tym bardziej, że dysponujemy dość obszernym materiałem archiwalnym. W obecnym szkicu ograniczymy się tylko do opisania samych uroczystości koronacyjnych bez szczegółowego wnikania w genezę tego aktu. Niemniej wypada na początku ukazać, przynajmniej w zarysie, kształtowanie się idei królewskości Maryi w narodzie polskim, która swymi początkami sięga okresu średniowiecza, a ściślej - epoki jagiellońskiej. Królewskość ta w swej początkowej fazie rozwoju manifestowała się przede wszystkim w ikonografii przedstawiającej Maryję jako Niewiastę obleczoną w słońce, u stóp której klęczeli władcy, składając w geście hołdu swe królewskie insygnia. Zdaje się, iż wspomniana idea związana była od początku z sanktuarium jasnogórskim, gdyż już Długosz w swym „Liber Beneficiorum” (IX,123) nazywa Bogarodzicę Jasnogórską „najdostojniejszą Królową świata i naszą”. Jasna Góra już wtedy objęła swym oddziaływaniem nie tylko niższe warstwy ówczesnego społeczeństwa polskiego, lecz także stała się celem pielgrzymek możnowładców, a nawet monarchów polskich zarówno z dynastii jagiellońskiej, jak i królów elekcyjnych. Składali oni Matce Bożej swe dary w postaci regaliów, np. Zygmunt II August ofiarował królewskie berło, Władysław IV w 1648 roku dwie korony na głowę Maryi i Dzieciątka, a wreszcie August II Sas w 1717 roku złotą, wysadzaną diamentami koronę, którą umieszczono nad Obrazem. Te prywatne formy osobistego oddania się Maryi, jak również powierzenie Jej w opiekę całego państwa znalazły swoje rozwinięcie w ślubach króla Jana Kazimierza złożonych w katedrze lwowskiej l kwietnia 1656 roku. Ślubowanie lwowskie można uważać za oficjalne ustanowienie Maryi Królową Polski, a ponieważ złożono je w związku ze zwycięską obroną Jasnej Góry, przeto tytuł Królowej Polski jeszcze bardziej przylgnął do Wizerunku Jasnogórskiego. Akt ten już wtedy został usankcjonowany przez nuncjusza Piotra Vidoniego, który podczas uroczystości trzykrotnie zaintonował wezwanie: „Regina Regni Poloniae”.

15 obietnic Maryi dla tych, którzy będą odmawiać różaniec

        Różaniec w postaci wielokrotnego odmawiania Pozdrowienia Anielskiego upowszechniał św. Dominik, założyciel Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanów), dlatego nazywa się go ojcem różańca do Najświętszej Maryi Panny.

Jednak Różaniec w obecnej formie ustalił się dopiero w XV w. dzięki innemu dominikaninowi,  Alanowi Rupe (zwanemu również Alanusowi de la Roche, który żył w latach 1428-1475. On ustalił nazwę "Psałterz Maryi", jak też i liczbę 150 Zdrowaś, które podzielił na dekady (dziesiątki), każda przeplatana Modlitwą Pańską. On też założył pierwsze bractwo różańcowe w Douai w 1470 r. W 1464 r. ukazała mu się Najświętsza Maryja Panna. Poleciła mu propagować w swym imieniu Różaniec i zakładać bractwa różańcowe. Przekazała mu również 15 obietnic dla tych, którzy będą odmawiać Różaniec:

1. Ktokolwiek będzie mi służył przez odmawianie różańca świętego otrzyma wyjątkowe łaski.
2. Obiecuję moją specjalną obronę i największe łaski wszystkim tym, którzy będą odmawiać różaniec.
3. Różaniec stanie się bronią przeciw piekłu, zniszczy, pomniejszy grzechy, zwycięży heretyków.
4. Spowoduje on, że cnoty i dobre dzieła zakwitną; otrzyma on od Boga obfite przebaczenie dla dusz; odciągnie serca ludu od umiłowania świata i jego marności; podniesie je do pożądania rzeczy wiecznych.

Kazanie bpa Sanborna o św. Piusie X

W święto prawdziwego Papieża, pogromcy modernizmu.

Pelagiusz z Asturii

W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen.

        W najbliższy wtorek obchodzimy uroczystość świętego Piusa X. Niemożliwe, byśmy nie zwrócili szczególnej uwagi na tego wielkiego świętego, gdyż jest on naszym przywódcą w walce z modernizmem. Nasz opór wobec modernizmu nie opiera się bowiem na naszym własnym autorytecie, lecz raczej na autorytecie owego wielkiego papieża i świętego, który sto lat temu wskazał modernistów palcem, i powiedział: „Jeśli uda im się zrealizować postulowany przez siebie program, zniszczą Kościół”. I właśnie walka z modernizmem jest bez wątpienia najważniejszym aspektem jego życia. Stanowi też prawdopodobnie główną przyczynę, dla której został ogłoszony świętym.

Lecz winniśmy przyjrzeć się innym aspektom jego świętości. Często koncentrujemy się na walce Piusa X z modernizmem, lecz był on święty pod wielu innymi względami. Zauważamy trzy główne „obszary”, na których zaznaczyła się jego świętość. Pierwszym była jego miłość i wrażliwość wobec ubogich. Drugim – zapał w realizowaniu obowiązków stanu. Trzecim zaś: pokora.

Ks.Rafał Trytek kazanie na XIII Niedzelę po Zesłaniu Ducha św. w dn.3 IX 2017 r. (Kraków)

3 września wspomnienie Św. Piusa X

105 lat temu Papież św. Pius X nakazał składanie przysięgi antymodernistycznej

          1 września 1910 roku święty Pius X wydając motu proprio „Sacrorum antistitum” dał Kościołowi przysięgę antymodernistyczną.

         Tekst przysięgi antymodernistycznej, składanej przez biskupów, księży i nauczycieli seminaryjnych:

 Ja…….. niezachwianie przyjmuję tak w ogólności, jak w każdym szczególe wszystko to, co nieomylny nauczający Kościół określił, orzekł i oświadczył, a przede wszystkim poddaję się tym orzeczeniom, które się wprost sprzeciwiają błędom obecnych czasów.

Nasamprzód więc wyznaję, że Boga, początek i koniec wszechrzeczy, przyrodzonym światłem rozumu przez rzeczy uczynione, tj. przez widzialne dzieła stworzenia, jako przyczynę przez skutki z pewnością poznać można, a zatem i dowieść Jego istnienia.

Po wtóre: zewnętrzne dowody Objawienia, tj. sprawy Boże, przede wszystkim zaś cuda i proroctwa przyjmuję i uznaję za całkiem pewne oznaki Boskiego pochodzenia religii chrześcijańskiej i mam je za najzupełniej odpowiednie do rozumienia wszystkich czasów i ludzi, nie wyłączając ludzi współczesnych.

Pius XII - Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi

 

Akt poświęcenia świata Niepokalanemu Sercu Maryi

przez papieża Piusa XII, 31 października 1942

1. Królowo Różańca świętego, Wspomożycielko wiernych, Ucieczko rodzaju ludzkiego, Pani odnosząca zwycięstwo we wszystkim kampaniach Bożych, oto pokornie upadamy przed Twoim tronem.

2. Przychodzimy z pełną ufnością, że uprosimy miłosierdzie, otrzymamy łaskę oraz potrzebną pomoc i obronę w naszych nieszczęściach. Otrzymamy je nie dla naszych zasług, na które nie liczymy, ale ze względu na niezmierzoną dobroć Twojego matczynego Serca. Tobie Maryjo, Twemu Niepokalanemu Sercu oddajemy i poświęcamy się w tej tragicznej godzinie ludzkiej historii.

3. Łączymy się nie tylko z całym Kościołem świętym, Mistycznym Ciałem Twojego Boskiego Syna, które cierpi i krwawi we wszystkich częściach i na tyle sposobów udręczone, ale również z całym światem, który rozdarty niesnaskami, nękany nienawiścią, stał się ofiarą swoich własnych grzechów.

4. Daj się wzruszyć widokiem tylu zniszczeń na świecie i w duszach, tylu cierpień i obaw, tylu udręczonych dusz, tylu takich ludzi, którzy pozostają w zagrożeniu wiecznej zagłady.

5. O Matko miłosierdzia, uproś nam u Boga dar chrześcijańskiego pojednania między narodami! Wyjednaj nam przede wszystkim te łaski, które w jednej chwili mogą przemienić serca ludzkie, te łaski, które przygotują i utrwalą tak upragniony pokój! Królowo pokoju, módl się za nami i obdarz świat pokojem opartym na prawdzie, sprawiedliwości i miłości Chrystusowej! Przynieś nam w darze nade wszystko pokój duchowy, aby królestwo Boże mogło się rozszerzać w spokoju i ładzie.