DEKLARACJA DOKTRYNALNA

czwartek, 19 stycznia 2017

Odpowiedź na numer specjalny „La Tradizione cattolica” o sedewakantyźmie (Część czwarta odpowiadająca na obiekcje teologiczne wobec sedewakantyzmu)


sodalitium-logosito
W pierwszej części przedstawianego tu artykułu x. Ricossa poddaje krytyce metodę autora artykułu z pisma „La Tradizione cattolica” włoskiego dystryktu FSSPX.



Niżej przedstawiona część czwarta omawia zarzuty ściśle teologicznej natury wysuwane przez bractwowe „La Tradizione cattolica” przeciwko sedewakantyzmowi w ogóle i tezie z Cassiciacum w szczególe. Omawia m.in. tezę kardynała Billot o pokojowej akceptacji Papieża przez Kościół powszechny. Samą tezę z Cassiciacum, czyli teologiczne stanowisko dotyczące obecnej sytuacji autorytetu w Kościele, opisałem pobieżnie tu, m.in. po to, aby poniższy tekst był bardziej zrozumiały przez polskiego Czytelnika, jako że temat ten jest kompletnie nieobecny albo błędnie przedstawiany na polskich stronach „tradycjonalistycznych” czy „sedewakantystycznych”.

Pelagiusz z Asturii

 

Część czwarta. Analiza obiekcji teologicznych „La Tradizione cattolica” wobec sedewakantyzmu: sprowadzają się do ‘niezniszczalności’ Kościoła. „Sodalitium” odpowiada na każdą z nich i wykazuje, w jaki sposób to raczej stanowiska Bractwa i modernistów, każde na swój sposób, sprzeciwiają się wymienionej niezniszczalności

 

Od samego początku TC, śladami x. Piotra Cantoniego (55), jako zarzut wobec wszelkiego sedewakantyzmu stawia niezniszczalność Kościoła: „Stawką była i pozostaje widzialność Kościoła i jego ciągłość w czasie (niezniszczalność), elementy konstytutywne i nieodzowne dla samego istnienia Kościoła katolickiego” (s. 9). Zanim przejdziemy do analizy każdego zarzutu z osobna, konieczne jest sprecyzowanie pojęcia niezniszczalności Kościoła, najpierw samej w sobie, a następnie w obecnej sytuacji Kościoła.