W
pierwszej części przedstawianego tu artykułu x. Ricossa poddaje krytyce
metodę autora artykułu z pisma „La Tradizione cattolica” włoskiego
dystryktu FSSPX.
Niżej przedstawiona część czwarta omawia
zarzuty ściśle teologicznej natury wysuwane przez bractwowe „La
Tradizione cattolica” przeciwko sedewakantyzmowi w ogóle i tezie z
Cassiciacum w szczególe. Omawia m.in. tezę kardynała Billot o pokojowej
akceptacji Papieża przez Kościół powszechny. Samą tezę z Cassiciacum,
czyli teologiczne stanowisko dotyczące obecnej sytuacji autorytetu w
Kościele, opisałem pobieżnie tu,
m.in. po to, aby poniższy tekst był bardziej zrozumiały przez polskiego
Czytelnika, jako że temat ten jest kompletnie nieobecny albo błędnie
przedstawiany na polskich stronach „tradycjonalistycznych” czy
„sedewakantystycznych”.
Część czwarta. Analiza obiekcji teologicznych „La Tradizione cattolica” wobec sedewakantyzmu: sprowadzają się do ‘niezniszczalności’ Kościoła. „Sodalitium” odpowiada na każdą z nich i wykazuje, w jaki sposób to raczej stanowiska Bractwa i modernistów, każde na swój sposób, sprzeciwiają się wymienionej niezniszczalności
Od samego początku TC, śladami x. Piotra Cantoniego (55),
jako zarzut wobec wszelkiego sedewakantyzmu stawia niezniszczalność
Kościoła: „Stawką była i pozostaje widzialność Kościoła i jego ciągłość w
czasie (niezniszczalność), elementy konstytutywne i nieodzowne dla
samego istnienia Kościoła katolickiego” (s. 9). Zanim przejdziemy do
analizy każdego zarzutu z osobna, konieczne jest sprecyzowanie pojęcia
niezniszczalności Kościoła, najpierw samej w sobie, a następnie w
obecnej sytuacji Kościoła.