Canis reversus ad suum vomitum; et sus lota
in volutabro luti.
"Wrócił się pies do wymiotu swego i świnia umyta
do kałuży błota".
(Św. Piotr Apostoł o heretykach, 2 P. 2, 22) (1)
––––––
W roku 1883 czcigodna siostra Maria Serafina Micheli
(1849-1911), założycielka Instytutu Sióstr od Aniołów, przejeżdżała przez Eisleben,
miejsce urodzenia Lutra, w Saksonii. Obchodzono w tym dniu 400-tną rocznicę
urodzin herezjarchy (10 listopada 1483) – który dokonał rozłamu w Europie i
Kościele – toteż ulice były zatłoczone, na balkonach powiewały flagi. Wśród
wielu obecnych dygnitarzy oczekiwano również przybycia cesarza Wilhelma I,
który miał się pojawić w każdej chwili, aby przewodniczyć uroczystym obchodom. Świątobliwa
siostra zauważywszy wielkie zamieszanie, nie była zainteresowana poznaniem
przyczyny tego niecodziennego ożywienia; jedynym jej pragnieniem było
znalezienie kościoła, aby się pomodlić i móc złożyć wizytę Panu Jezusowi
ukrytemu w Najświętszym Sakramencie. Wędrując jakiś czas, w końcu napotkała jeden,
jednakże drzwi były zamknięte... Nie zważając na nic, uklękła na schodkach
wejściowych, żeby odmówić swoje modlitwy. Ponieważ był już wieczór, nie
spostrzegła, że nie był to kościół, lecz zbór protestancki. Gdy tak się
modliła, ukazał się jej anioł stróż, który powiedział: "Wstań, bo to jest
zbór protestancki". Następnie dodał: "Chcę ci pokazać miejsce
potępienia Marcina Lutra i męki, jakie ponosi jako karę za swoją pychę".
Po tych słowach ujrzała straszną otchłań ognia, gdzie
niezliczone dusze doznawały okrutnych mąk. Na dnie tej przepaści znajdował się
człowiek, Marcin Luter, który odróżniał się od pozostałych: był otoczony przez
demony, które zmuszały go do klęczenia i wszyscy, wyposażeni w młotki,
usiłowali bezskutecznie wbić w jego głowę ogromny gwóźdź. Siostra pomyślała:
gdyby ci świętujący ludzie zobaczyli tę dramatyczną scenę, na pewno nie
składaliby mu hołdów, nie wspominali, nie czcili pamięci i
nie świętowali urodzin takiego osobnika. Później, gdy tylko nadarzała się
okazja, przypominała współsiostrom, aby żyły w pokorze i ukryciu. Była
przekonana, że Marcin Luter został ukarany piekłem ze względu na pierwszy
grzech główny, czyli pychę. (2)
Ohyda spustoszenia! Pseudopapież Bergoglio i pomnik
herezjarchy Lutra w Watykanie (13.10.2016 r.)
http://nullapossiamocontrolaverita.blogspot.com/2015/12/leretico-porco-sassone-lutero-e-il.html
Z języka włoskiego tłumaczyła Iwona Olszewska.
–––––––––––
Przypisy:
(1)
Początkowy cytat i ostatnia ilustracja od red. Ultra montes.
(2)
Por. 1) Ks. Marceli Nowakowski, Heretycy i sektarze.
Marcin Luter, twórca pseudoreformacji.
2) Ks. Rivaux, Sposób
wyrażania się Lutra.
3) Ks. Zygmunt Baranowski, Reformy małżeńskie Lutra.
4) "Przegląd Lwowski", "Apostolska łagodność" Marcina Lutra.
5) Konrad von Bolanden, Luter w drodze do narzeczonej.
6) Ks. A. Kraetzig SI, Janssen i historia reformacji.
7) Ks. Jakub Balmes, a) Fanatyzm
i indyferentyzm, ich źródła i następstwa.
b) Katolicyzm i protestantyzm w stosunku do
cywilizacji europejskiej.
8) Ks. Antoni Brzeziński, Rys dziejów świętego Soboru Trydenckiego.
9) O. Jan Jakub Scheffmacher SI, Katechizm polemiczny czyli Wykład nauk wiary
chrześcijańskiej przez zwolenników Lutra, Kalwina i innych z nimi
spokrewnionych, zaprzeczanych lub przekształcanych.
10) Ks. Adam Kopyciński, Bezwyznaniowy.
11) O. Paweł Segneri SI, a) O piekle.
b) O lekceważeniu sobie gróźb Bożych przez
niedowiarków. c) Kazanie o Bóstwie Chrystusowym.
12) Ks. Józef Stagraczyński, a) Czego uczy Kościół o piekle. b) Okropność piekła. c) Bojaźń
piekła. d) Noc we wieczności.
13) Św. Teresa od Jezusa, a) Starania o nawrócenie heretyków. b) Wizja mąk piekielnych.
14) Dusza potępionej, List z piekła. "Nie
módl się za mnie – jestem potępiona!".
(Przyp.
red. Ultra montes).