Deklaracja Instytutu Mater Boni Consilii dotycząca konsekracji biskupiej udzielonej przez biskupa Williamsona 19 marca 2015 roku
Jak już wszyscy wiedzą, bp Ryszard
Williamson, jeden z czterech biskupów konsekrowanych przez abpa
Lefebvre’a 30 czerwca 1988 roku z kolei konsekrował bpa Jana Michała
Faure 19 marca 2015 roku w Nova Friburgo, w Brazylii.
W komunikacie Domu Generalnego Bractwo
Kapłańskie Św. Piusa X potępiło tę konsekrację biskupią używając
argumentów i wyrażeń, których użyli kapłani, którzy porzucili abpa
Lefebvre’a w 1988 roku, aby założyć Bractwo Św. Piotra; Bractwo Św.
Piusa X rządzone przez bpa Fellay oskarża bpa Williamsona o
„sedewakantyzm” praktyczny oraz o to, że uznaje autorytet Papieża tylko
ustami (oskarżenie bardziej poważne ze strony Bractwa Św. Piotra, które
podporządkowało się Janowi Pawłowi II, niż ze strony Bractwa Św. Piusa
X, które, jak do tej pory i przynajmniej pozornie, nadal w sposób stały (habituellement) jest nieposłuszne wobec Franciszka I).
Wielu katolików, którzy właśnie jako
katolicy sprzeciwiają się modernizmowi i Soborowi Watykańskiemu II są
zatem kuszeni, by położyć swoją nadzieję w bpie Williamsonie,
zastanawiając się, czy nie można pochwalić i uznać konsekracji biskupiej
bpa Faure.
Konsekracja biskupia z 19 marca 2015 roku opiera się wyraźnie (explicitement)
na tej z 1988 i – wraz z odczytaniem apokryfowego „mandatu rzymskiego” –
zarówno dziś, jak i w 1988 roku, oświadcza się w nim otwarcie i
kategorycznie, tak bp Williamson jak bp Faure (który to powtórzył w
wywiadzie z 18 marca), że uznaje się autorytet i prawowitość Franciszka I
Bergoglio.
Oto dlaczego, wypełniając nasz obowiązek
publicznego świadectwa wiary, nie możemy nie powtórzyć a propos
konsekracji z 2015 roku tego, co powiedzieliśmy a propos tej z 1988 roku
(cf. „Sodalitium” nr 17, s. 4-9), a mianowicie, że czyn dokonany przez
bpa Williamsona pociąga za sobą: świętokradztwo i schizmę zasadniczą (schisme capital);
działanie natury schizmatyckiej; oraz żywą sprzeczność – jawną oznakę
błędu – uznając jako Najwyższego Pasterza Kościoła katolickiego i
Wikariusza Chrystusa na ziemi Jerzego Marię Bergoglio w samym obrządku
Mszy oraz dokonując jednocześnie konsekracji biskupiej przeciwko jego
woli i z jawnie wyrażoną (explicite) intencją, by sprzeciwiać się jego autorytetowi i jego magisterium.
Nasz Instytut wzywa więc wiernych
katolików, którzy sprzeciwiają się neomodernizmowi Soboru Watykańskiego
II, aby nie dali się oszukać przez Bractwo Kapłańskie Św. Piusa X bpa
Fellay, ani też przez ‘Bractwo Św. Piusa X’
bpa Williamsona: i jedno i drugie rzeczywiście pragnie, w sposób
publiczny i programowy, należeć do batalionu tych, którzy uznają Jerzego
Marię Bergoglio jako Wikariusza Chrystusa, udzielając więc pełnej
prawowitości jego dziełu zniszczenia (gdyby to w ogóle było możliwe)
Kościoła i wiary przez modernizm.
„W końcu, te niedawne wydarzenia
potwierdzają stanowisko, które w obecnym kryzysie przyjął, w duchu
wiary, bp Guérard des Lauriers” (nasza deklaracja z lipca 1988).
Verrua Savoia, 20 marca 2015.
Z języka francuskiego tłumaczył Pelagiusz z Asturii. Źródło: francuskojęzyczna strona internetowa Instytutu Matki Dobrej Rady.
Za: https://pelagiusasturiensis.wordpress.com/2015/03/24/deklaracja-imbc/#more-4723