Fałszywa tolerancja i bluźnierstwo Franciszka I (Jorge Bergoglio) (1) - Bp MARK A. PIVARUNAS CMRI

Drodzy Przyjaciele i Dobroczyńcy!

W ostatnich miesiącach, niemały rozgłos wywołały komentarze autorstwa nowego "papieża" Vaticanum II – Franciszka I (Jorge Bergoglio). Wśród jego wypowiedzi, znalazły się zwłaszcza dwa, które przykuły moją uwagę: jego poglądy na homoseksualizm oraz kazanie na temat Najświętszej Maryi Panny.

Jeśli chodzi o pierwszą kwestię – homoseksualizm, Franciszek I powiedział, "Jeśli ktoś jest homoseksualistą i poszukuje Boga oraz ma dobrą wolę, to kim ja jestem, by go osądzać?... Ktoś mnie kiedyś zapytał czy aprobuję homoseksualizm. Odpowiedziałem innym pytaniem: Odpowiedz: gdy Bóg patrzy na osobę homoseksualną, czy akceptuje z miłością istnienie tej osoby, czy też odrzuca i potępia tę osobę?". Oto rzekoma głowa katolickiego Kościoła stwierdza, że nie może rozstrzygać w sprawie tak wyraźnie potępionej w Piśmie Świętym, zarówno Starego jak i Nowego Testamentu. W Starym Testamencie, Bóg zniszczył miasta Sodomę i Gomorę za ten grzech przeciwny naturze (Rodz. XIX) a także Wszechmocny Bóg nazwał go "ohydą" (Księga Kapłańska XVIII, 22) i zapowiedział Mojżeszowi karę za ten występek – "śmiercią niechaj umrą" (Księga Kapłańska XX, 13). W Nowym Testamencie, św. Paweł naucza, że homoseksualizm jest przeciwny naturze, haniebny i przewrotny (Rzym. 1, 27) i że ci, którzy praktykują tę zbrodnię nie wejdą do królestwa Bożego (1 Kor. 6, 10).

29 czerwca - Świętych Apostołów Piotra i Pawła

    Dnia 29-ego czerwca obchodzimy uroczystość św. Piotra i Pawła, apostołów, którzy za cesarza Nerona ponieśli śmierć męczeńską tego samego dnia i roku. Piotra powieszono na krzyżu głową na dół a pochowano w Watykanie przy Via Triumphalis, gdzie zażywa czci od całego świata. Pawła ścięto i pochowano przy Via Ostiensis, gdzie doznaje równie wysokiej czci.

Świętego Piotra, księcia apostołów, ustanowił Zbawiciel Swoim następcą na ziemi; na nim zbudował Swój Kościół. Piotr żyje w dalszym ciągu w swoich następcach, w papieżach rzymskich. Wszystkie słowa Zbawiciela, odnoszące się do Piotra, stosują się także do papieży: "Na tobie zbuduję Mój Kościół", "Tobie oddam klucze królestwa niebieskiego", "Ja prosiłem za tobą, aby nie ustała wiara twoja, ty zaś utwierdzaj swych braci", i w końcu: "Paś baranki Moje, paś owce Moje".

Słusznie staje obok niego "Apostoł narodów", św. Paweł, ten najdoskonalszy wzór dla każdego misjonarza. Po cudownym nawróceniu się w drodze do Damaszku nie ustaje w swej gorliwości, by głosić Chrystusa ukrzyżowanego wszystkim narodom. Dokonuje najśmielszych podróży po całym państwie rzymskim, znosi zniewagi, biczowanie, kamienowanie, gorzeje na ciele i na duchu, jeden cel jego życia: Chrystus. Dla Niego w końcu przelewa swoją krew.

W księgach Nowego Testamentu naukę św. Piotra mamy zawartą w dwóch jego listach i w ewangelii św. Marka, zaś naukę św. Pawła w jego przebogatych w natchnioną treść 14 listach.

Katolickie seminarium duchowne, FSSPX i "kanonizacje" pseudopapieży (1) - Bp DONALD J. SANBORN

Drodzy Katolicy,

Osiemnasty rok akademicki w naszym seminarium zbliża się do końca. W ciągu niespełna miesiąca seminarzyści zakończą kolejny rok swojej nauki. Większość pojedzie do domu, ale niektórzy pozostaną na dodatkowych letnich zajęciach by móc wcześniej otrzymać święcenia kapłańskie.

Założyłem Seminarium Trójcy Przenajświętszej we wrześniu 1995 roku. Dzięki łasce Bożej, która przez te wszystkie lata pobudzała waszą hojność, mogliśmy kontynuować działalność naszego seminarium. Nie da się przecenić znaczenia, jakie ma w dzisiejszych czasach formacja dobrze wykształconych kapłanów. Prawidłowo wykształcony kapłan ma zawsze fundamentalne znaczenie dla życia Kościoła. Jednakże Vaticanum II spowodował, że pojawiły się dwa powody, dla których posiadanie dobrych kapłanów zyskało jeszcze bardziej donioślejsze znaczenie: 1) odstępstwo duchownych Novus Ordo od katolickiej Wiary; 2) pragnienie kapłanów Bractwa Św. Piusa X, by współpracować i stać się częścią Novus Ordo. Innymi słowy, mamy do czynienia z podwójnym problemem.

W tym sensie, jesteśmy wezwani do prowadzenia wojny na dwóch frontach. Z jednej strony – musimy walczyć z błędami Vaticanum II i jego skutkami, a z drugiej – wojować z tradycjonalistami, którzy jedynego realnego rozwiązania dla przyszłości Kościoła upatrują we współpracy z Novus Ordo.

Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa

Obchodzi ją Kościół katolicki w piątek po oktawie Bożego Ciała. Uroczystość ta wyraża prawdę, którą zapisał św. Jan Apostoł: „Bóg jest miłością”. Kult Serca Jezusa, znany już od średniowiecza, rozpowszechnił się w Kościele i został oficjalnie uznany pod wpływem objawień, jakie miała XVII-wieczna mistyczka św. Małgorzata Maria Alacoque.

Przedmiotem uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa jest miłość Boga objawiona w Sercu Jezusa. Korzenie tej uroczystości sięgają czasów starożytnych. Pierwsi chrześcijanie czcili miłość Chrystusa, którą przedstawiało serce Dobrego Pasterza. Ojcowie Kościoła w nawiązaniu do fragmentu ewangelii o otwartym boku Jezusa (J 19,34) propagowali kult miłości ofiarnej i wiernej aż do śmierci. Szczególny rozkwit kultu Serca Jezusa przypada na okres Średniowiecza.

Drugi okres rozwoju tego kultu przypada na XVI wiek. W roku 1672 św. Jan z Eudes jako pierwszy otrzymał zgodę na odprawianie Mszy św. o Sercu Pana Jezusa. Był on spowiednikiem św. Małgorzaty Alacoque, znanej z objawień Jezusa, który pragnął specjalnego święta ku czci Miłości przedstawionej w Bożym Sercu. Święto miało być obchodzone na zakończenie oktawy Bożego Ciała, czyli w piątek. Dopiero po stu latach Stolica Apostolska zaczęła dawać pozwolenie na wprowadzenie takiego święta. Jako pierwsi otrzymali je biskupi polscy od papieża Klemensa XIII w roku 1765. Dla całego Kościoła ustanowił to święto papież Pius IX w roku 1865. Natomiast papież Leon XIII w roku 1899 na początek nowego wieku poświęca cały świat Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W 1928 roku Pius XI podnosi rangę święta do uroczystości i ogłasza jego nowy formularz mszalny.

"O! Gdybym mogła opowiedzieć wszystko, co wiem na temat tego drogiego nabożeństwa i odsłonić przed całym światem skarby łask, które Jezus Chrystus nosi w swym Sercu godnym czci i z jaką hojnością pragnie ich udzielać tym wszystkim, którzy je będą praktykować!".
Św. Małgorzata Maria Alacoque

Święty Jan Chrzciciel - 24 czerwca

   Imię Jan jest pochodzenia hebrajskiego i oznacza tyle, co "Bóg jest łaskawy". Jan Chrzciciel urodził się jako syn kapłana Zachariasza i Elżbiety (Łk 1, 5-80). Jego narodzenie z wcześniej bezpłodnej Elżbiety i szczególne posłannictwo zwiastował Zachariaszowi archanioł Gabriel, kiedy Zachariasz jako kapłan okadzał ołtarz w świątyni (Łk 1, 8-17). Przyszedł na świat w sześć miesięcy przed narodzeniem Jezusa (Łk 1, 36), prawdopodobnie w Ain Karim leżącym w Judei, ok. 7 km na zachód od Jerozolimy. Wskazuje na to dawna tradycja, o której po raz pierwszy wspomina ok. roku 525 niejaki Teodozjusz. Przy obrzezaniu otrzymał imię Jan, zgodnie z poleceniem anioła. Z tej okazji Zachariasz wyśpiewał kantyk, w którym sławi wypełnienie się obietnic mesjańskich i wita go jako proroka, który przed obliczem Pana będzie szedł i gotował mu drogę w sercach ludzkich (Łk 1, 68-79). Poprzez swoją matkę, Elżbietę, Jan był krewnym Jezusa (Łk 1, 36).

Matka Boska Jazłowiecka – Biała Pani

   Z Jazłowiecką Panią nierozłącznie związane jest historia Zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, które powstało w 1857 roku w Rzymie oraz dzieje 14.Pułku Ułanów Jazłowieckich.

W 1863 roku Założycielka tego Zgromadzenia – bł. Matka Marcelina Darowska przeniosła je (pierwszych 7 sióstr) na ziemie Polski, pod zabór austriacki do Jazłowca na Podolu. Jeszcze będąc w Rzymie w 1883 roku bł. Marcelina zamówiła u znanego artysty, emigranta po Powstaniu Styczniowym, Tomasza Oskara Sosnowskiego, rzeźbę Matki Bożej Niepokalanej w takiej postaci, która by pociągała do modlitwy, rozgrzewała i podnosiła serca do Boga, budziła poczucie piękna.

Dnia 10 sierpnia 1883 roku arcybiskup Zygmunt Szczęsny-Feliński, wracając do Warszawy po 20- letnim wygnaniu w głąb Rosji, poświęcił figurę. Od tego czasu u Jej stóp siostry niepokalanki modliły się i składały swe śluby zakonne.

Wokół cudownej figury umieszczano coraz więcej złotych i srebrnych serduszek, korali, różnych wotów jako wyraz dziękczynienia za łaski otrzymane za przyczyną Niepokalanej.

Wybuchła I wojna światowa. Przez Jałowiec czterokrotnie przechodził front austriacko-rosyjski. Walki były bardzo zażarte, miasteczko zostało prawie całkowicie zniszczone.
Ludność chroniła się w piwnicach i okolicznych lasach, a klasztor – duży budynek, bardzo ważny dla kolejnych zdobywców punkt strategiczny – stał  nietknięty.

Po zakończeniu I wojny światowej życie w wolnej Polsce już wracało do normy. Jednak na wschodnich granicach naszej odrodzonej Ojczyzny nadal wrzało. Oddziały kozackie zagrażały stabilizacji, były napady rabunkowe, nawet mordy.

W rocznicę konsekracji J. Eks. x. bpa Donalda J. Sanborna

  Bp Donald J. Sanborn (ur. 19 lutego 1950 w Nowym Jorku, USA) wyświęcony został na kapłana przez abpa Marceliego Lefebvre’a 25 czerwca 1975 w Ecône, w Szwajcarii. Od roku 1977 był rektorem seminarium FSSPX pod wezwaniem świętego Józefa w Armadzie (Michigan). Na początku roku 1983 wraz z ośmioma innymi amerykańskimi księżmi Bractwa został usunięty ze zgromadzenia za publicznie wyrażony sprzeciw wobec bezsensownych starań abpa Lefebvre’a o pogodzenie się z modernistami w Rzymie. Założyli oni Bractwo Świętego Piusa V, z którego większość założycieli później odeszła. X. Sanborn założył w 1995 roku Seminarium Przenajświętszej Trójcy, również w Michigan, jednakże przeniósł je na Florydę, do Brooksville, jesienią 2005 roku. 19 czerwca 2002 roku przyjął sakrę biskupią z rąk bpa Roberta McKenny, OP.

Pelagiusz z Asturii

Za:  http://pelagiusasturiensis.wordpress.com/

Boże Ciało - Uroczystość Eucharystycznego Ciała Zbawiciela

  Procesja Bożego Ciała jest wyznawaniem wiary. Wiary w rzeczywistą obecność Jezusa Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, to sposobność do dziękczynienia.

Jak i kiedy powstało to Święto?

     Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu obchodzi Kościół właściwie w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna Swoją Mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobne święto Bożego Ciała, aby za ten niezwykły dar Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować.

Pośrednią "autorką", inicjatorką ustanowienia tego święta była św. Julianna z Cornillon (1193-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najśw. Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy.

Uroczystość Trójcy Świętej

   Wiara w jednego Boga w trzech Osobach jest jednym z najbardziej specyficznych elementów chrześcijaństwa. Żadna inna religia tej tajemnicy nie podaje do wierzenia. Istnienie Trójcy Świętej jest dogmatem naszej wiary. Samym ludzkim rozumem nie doszlibyśmy do tej prawdy. Objawił nam to Jezus Chrystus. Tajemnica Trójcy Świętej przekracza możliwości naszego pojmowania. Dlatego nie dziwne, że właśnie na tę prawdę od samego początku istnienia Kościoła skierowane były najliczniejsze ataki heretyków, określane wspólnym mianem antytrinitaryzmu. Już pierwsze sobory powszechne Kościoła stanowczo potępiły te błędy i w swoich symbolach wiary dały jasny wykład nauki chrześcijańskiej.

Źródła tej uroczystości sięgają IV i V wieku. W tym czasie toczyły się różne spory teologiczne dotyczące bóstwa i pochodzenia Chrystusa oraz szerzyła się błędna nauka arian, która miedzy innymi negowała bóstwo Jezusa i Ducha Świętego. W związku z tym Kościół kładł duży nacisk na głoszenie prawdy wiary o Trójcy Świętej. Powstają specjalne modlitwy liturgiczne nawiązujące do tej prawdy. W starożytnym Sakramentarzu galezjańskim, pochodzącym z VII w. znajduje się prefacja o Trójcy Świętej, którą należało wykorzystać we mszy św. w niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego. Autorem tej prefacji był prawdopodobnie sam papież Leon Wielki. Później, około roku 800, Alkuin napisał specjalną Mszę św. wotywną o Trójcy Świętej.

Prawdopodobnie w benedyktyńskich klasztorach we Francji uroczystość Trójcy Świętej obchodzono jeszcze przed X wiekiem. Rzym uważał, że nie potrzebne jest takie święto, gdyż prawdę o Trójcy Świętej wyznaje i celebruje się w każdą niedzielę. Ponieważ jednak święto stawało się coraz bardziej popularne, papież Jan XXII w roku 1334, wprowadził je jako obowiązujące w całym Kościele.

Św. Antoni Padewski

Suche dni letnie

Suche dni (łac. „quattuor tempora”), występujące cztery razy w roku, należą do dni pokutnych, podczas których wszystkich katolików od 21 do 60 roku życia (wyłącznie) obowiązuje post ścisły. Pochodzą z czasów apostolskich i mają każde (zimowe, wiosenne, letnie i jesienne) swoje własne znaczenie, liturgię, intencje modlitewne, ponadto są tradycyjnymi dniami udzielania święceń (zwyczaj udzielania święceń kapłańskich w święto apostołów Piotra i Pawła jest „nowoczesny”). Jutro, w piątek oraz w sobotę, 11, 13 i 14 czerwca wypadają suche dni letnie (środa, piątek i sobota w oktawie Zesłania Ducha Świętego). Podobnie jak w ubiegłą sobotę, wigilię tejże uroczystości, obowiązuje post ścisły. Poniżej zamieszczam wszystkie zasady postu obowiązujące katolików.

Pelagiusz z Asturii

Za: http://pelagiusasturiensis.wordpress.com/2014/06/10/suche-dni-letnie/#more-4357\

Ks.Rafał Trytek kazanie na Święto Zesłania Ducha św.wygłoszone dn.08.06....

„Kanonizowana” Msza Piusa V i abp Lefebvre

   Poniższy artykuł stanowi jakby ciąg dalszy tekstu „Quo primum: Czy papież mógłby to zmienić?”. X. Cekada przytacza tu pochodzenie owego prawdopodobnie najpopularniejszego mitu w środowiskach różnej maści tradycjonalistów.

 „Skoro Kościół święty na przestrzeni tak wielu stuleci chciał zachować ów cenny skarb, który nam podarował wraz z rytem Mszy świętej, w takiej formie, jak został kanonizowany przez papieża Piusa V, miało to swoje uzasadnienie” (za: Kazania abpa Marcela Lefebvre. Dokumenty, kazania i wytyczne. Dokumentacja historiograficzna, wyd. Te Deum, Warszawa 1999, s. 50). Ale czy rzeczywiście Papież może „kanonizować” ryt mszalny wykluczając jednocześnie możliwość jego modyfikacji czy zniesienia przez swego prawowitego następcę?

Pelagiusz z Asturii