Chrystus zmartwychwstał prawdziwie

 

NAUKA ŚWIĘTEGO MAKSYMA, BISKUPA TURYNU O MĘCE PAŃSKIEJ

Milczeniem, jakie zachował wobec Piłata, wcale nie stwierdza Chrystus Pan swego oskarżenia, ale pogardza nim, nie dając mu odporu. Trafnie bowiem milczy, kto nie potrzebuje obrony. Szuka obrony, kto się lęka przewagi nad sobą. Pośpiesza z mową, kto boi się przegrać sprawę. Chrystus zaś skazaniem na śmierć, wygrywa sprawę; sądzony, zwycięża, według słów Proroka: "Abyś się usprawiedliwił w mowach twoich; a zwyciężył gdy cię posądzają" (1). Na cóż miał mówić przed osądzeniem Ten, dla którego samo osądzenie było zupełnym zwycięstwem? Wszak Chrystus zwycięża, otrzymując wyrok śmierci; gdyż tym sposobem niewinność Jego na jaw wychodzi. Stąd to i Piłat wyznaje: "nie winienem ja krwi tego sprawiedliwego" (2).

Podwójny język biskupa Fellaya na temat sedewakantyzmu

  List 37-u kapłanówdo biskupa Fellay podaje  liczne rewelacje. Szczególnie jedna z nich przyciągnęła  naszą uwagę, ponieważ również ks. Grossin podał  dnia 8 marca 2013 informacje dotyczącą  tej samej sprawy.

Najpierw to, co napiano w Liście 37-u z 28 lutego 2013 : "Ponadto, powoływanie się na „tezy sedewakantystyczne”, by usprawiedliwić ten „minimalistyczy” dokument, który „odpowiadał Rzymowi” wydaje się być zupełnie nie na miejscu, gdy jednocześnie, i to od ponad trzynastu lat, Ekscelencja pozwolił współbratu nie wymieniać imienia papieża w kanonie, zwierzywszy się mu wcześniej, że Ekscelencja rozumie jego wybór wobec skandalicznego podpisania wspólnego dokumentu między katolikami a protestantami."

I oto conapisał dnia  8 marca ks. Grossin, (były kapłan FSSPX, obecnie  księdz–sedewakantysta) opowiadając o swoim kanonicznym procesie z 12 marca 2000 r.:

Po trzech godzinach pustych dyskusji nużącej wojny, biskup Fellay zaproponował mi " układ", który  pewnie i wam   zaoferuje. "Pozostań w Bractwa Świętego Piusa X takim, jakim jesteś, odprawiając Mszę " non una cum ", ale nie mów tego nigdy  nikomu!

Masoneria i "Nowa Ewangelizacja". Sprzeczne nauczanie prowadzi do wszechogarniającego zamętu - Ks. KEVIN VAILLANCOURT

Kilka wieków temu, gdy zdemaskowany został masoński plan wymierzony w papiestwo i Kościół rzymskokatolicki, liczni papieże nie tylko pośpieszyli z potępieniem tej organizacji, lecz także wprowadzono całkowicie jednoznaczną zasadę, że żadnemu katolikowi nie wolno być masonem jakiegokolwiek stopnia i nadal uważać się za czynnego członka Kościoła. Wolnomularze uczynili wszystko co było w ich mocy dla ukrycia rzeczywistego charakteru ich działań poprzez propagowanie społecznych i gospodarczych korzyści wynikających z bycia masonem nawet najniższego stopnia. Kościół twardo stał na stanowisku zakazu członkostwa czy też jakiegokolwiek wspierania masonerii a wyraził to zupełnie jednoznacznie w Kodeksie Prawa Kanonicznego, jaki wszedł w życie w 1917 roku:

Katolicka Msza Święta a Novus Ordo Missae. Czy NOM jest ważną mszą? [(Artykuł z 1974 r.)] KS. NOËL BARBARA

Treść:
1. List Apostolski o święceniach anglikańskich
2. Przypomnienie pewnych prawd
3. Reforma Ordo Missae: zasięg i głębokość przewrotu; cel reformatorów
4. Skażenie Mszy w celu dostosowania do protestanckiej uczty:
A - Defekt intencji
B - Defekt formy
5. Zakończenie
6. Dodatkowe uwagi dotyczące intencji odprawiających Novus Ordo Missae w dobrej wierze

Słowa arcybiskupa Lefebvre’a do stawiających opór

Musimy więc niezłomnie trwać na naszych pozycjach. Musimy dla naszej wiary zaakceptować wszystkie zniewagi: niech nami  gardzą, niech nas   ekskomunikują, niech uderzają w nas i niech nas  prześladują. Być może jutro będą nas prześladować władze  cywilne. To nie jest wykluczone. Dlaczego? Bo ci, którzy teraz zniszczą Kościół, wykonują pracę  masonerii. I to  masoneria rządzi wszędzie.

O Papieżu „Buongiorno”, przepraszam, Bergoglio, raz jeszcze

    Od wyboru Jorge kardynała Bergoglio na kolejnego następcę świętego Piotra minęło już kilka dni. Emocje związane z samym konklawe, jak i jego rezultatem powoli opadają. My zaś z każdą godziną wiemy coraz więcej o osobie nowego biskupa Rzymu. Chociaż nadal nie wiemy za wiele, jednak te szczątkowe informacje zaczynają nam powoli ukazywać kim jest – jak sam o sobie powiedział – ten papież z końca świata. Cały czas zastanawiamy się jaki będzie jego pontyfikat, jakie przyniesie zmiany Kościołowi i przede wszystkim jakie będzie miał znaczenie dla katolickiej Tradycji.

Indult: pozwolenie czy pogwałcenie - cz. IV

    Nim ktoś rozważy uczęszczanie lub oferowanie swojego wsparcia dla pracy Ecclesia Dei lub Mszy Indultowej, niech rozważy co następuje. Odkąd Drugi Sobór Watykański, wraz z Nową Mszą, połączył się z modernistyczną teologią, obserwujemy osłabianie wiary.Czy nie jest prawdą, że w większości diecezji, gdzie oferowana jest Msza Indultowa, oczywiście z błogosławieństwem modernistów, ta sama wolność i swoboda są dane tym "uprzywilejowanym" grupom i diabolicznym rozrywkom, bardzo często w tym samym kościele co Msza Indultowa?

"Sobór Watykański II" – największa katastrofa w historii świata - Bp DONALD J. SANBORN

Vaticanum II to najbardziej tragiczne wydarzenie dwudziestego wieku, a właściwie w całej historii świata, gdyż stał się przyczyną powszechnego odstępstwa od wiary przepowiedzianego przez świętego Pawła w Drugim Liście do Tesaloniczan. "Sobór Watykański II" zupełnie zniszczył cnotę wiary u niezliczonych milionów dusz, niwecząc tym samym wszelką nadzieję zbawienia dla tych ogromnych rzesz ludzi.

Anna Katarzyna Emmerich o "nowym kościele" - PATRICK HENRY OMLOR

Anna Katarzyna Emmerich (1774-1824), świętobliwa niemiecka mistyczka, miała wizje i mistyczne doznania, w których widziała narodziny tego co nazywa "mrocznym kościołem" oraz "czarnym, fałszerskim kościołem". Słowo fałszerski przywodzi na myśl coś więcej niż samo pojęcie fałszu (zawsze istniały fałszywe kościoły i fałszywe formy kultu); fałszerski sugeruje zamiar podawania się za autentyk, oryginał, oraz intencję imitowania rzeczy prawdziwej. Nie rościmy sobie pretensji do posiadania zdolności interpretowania proroctwa z całkowitą trafnością, ani też nigdy nie opieraliśmy na proroctwach naszej argumentacji i sposobu przedstawiania poszczególnych zagadnień. Tym bardziej nie zamierzamy teraz "stwarzać precedensu" opartego na wizjach Anny Katarzyny Emmerich, gdyż próba zinterpretowania proroctwa zawsze wiąże się z ryzykiem całkowicie błędnego odczytania jego rzeczywistego znaczenia. Lecz z pewnością wolno nam zastanowić się czy siostra Emmerich przeczuwała powstanie współczesnego, ekumenicznego kościoła. Poniższe fragmenty pochodzą z drugiego tomu "Żywota Anny Katarzyny Emmerich" (The Life of Anne Catherine Emmerich) autorstwa wielebnego C. E. Schmoegera CSsR, który po raz pierwszy pojawił się w druku w 1867 roku.

Refleksje biskupa Andreasa Morello po wyborze Bergoglio

13 marca 2013 konklawe „kościoła nowej mszy”, jako następcę Józefa Ratzingera, wybrało Jorge Mario Bergoglio z Buenos Aires w Argentynie. Po tym gdy minął pierwszy szok,  zostaliśmy poproszeni przez różnych księży i wiernych o wyrażenie opinii. Nie mamy do czynienia z wyborem papieża Kościoła Katolickiego, ale z wyborem papieża nowego kościoła. Kościoła nowej mszy, nowych sakramentów, nowego katechizmu, nowego prawa kanonicznego, powszechnego uznania wszystkich religii, braterskiego objęcia tych, którzy zabili Zbawiciela swoimi językami, wedle słów św. Augustyna, Doktora Kościoła: „Gdzie go zabiliście? Mieczem języka.” (św. Augustyn, szósta jutrznia na Wielki Piątek, homilia o psalmie 63) Bergoglio (Franciszek I) jest owocem nowego kościoła: wyświęcony w roku 1969, kiedy wprowadzono już nowy ryt święceń; wyświęcony dla nowej mszy, która została narzucona w pierwszą niedzielę Adwentu 1969 (jego święcenia miały miejsce 13 grudnia) Jest odpowiedzialny za to, co zostało zrobione, za to, co zostało przemilczane i za to, co na co pozwolono. Do nowicjatu jezuickiego wstąpił w 1957 roku. Do swoich święceń żył w otoczeniu Mszy Wszechczasów, Mszy Tradycyjnej. Nominacje biskupią i kardynalską przyjął z rąk Jana Pawła II, zgadzając się na jego doktrynę, jego beatyfikacje oraz kanonizacje, na jego przykład.

Sakrament święceń - KS. RAMA P. COOMARASWAMY

   Jako pierwszy rozważymy sakrament święceń, ponieważ jest to sakrament, w którym wyświęca się kapłanów, tj. przekazana im zostaje "moc" odprawiania Mszy oraz udzielania innych sakramentów przynależnych ich funkcji. Mówi się o nim, że odciska na przyjmujących "znamię sakramentalne", które wyposaża ich w specjalne łaski niezbędne do wypełnienia ich wzniosłego powołania i do działania in persona Christi (w osobie Chrystusa). Kapłani są wyświęcani przez biskupów, którzy z kolei byli konsekrowani przez innych biskupów wywodzących się w "łańcuchu wtajemniczenia" od Apostołów i tym to sposobem właśnie poprzez "episkopat" przekazywana jest w czasie Sukcesja Apostolska (1). Z tego wynika, że gdyby ryt konsekracji biskupich został w jakiś sposób zniweczony i stał się nieważny, to kapłani przez nich wyświęcani nie byliby kapłanami, a wszystkie sakramenty uzależnione od tego szacownego stanu stałyby się nieważne i bez znaczenia (2). Aby umieścić przedmiot naszych rozważań we właściwej perspektywie konieczne będzie zdefiniowanie "sakramentu święceń", ustalenie czy obrzęd biskupich konsekracji jest prawdziwym Sakramentem oraz sprecyzowanie, co jest wymagane do jego ważności, a następnie przebadanie nowego rytu i stwierdzenie czy "oznacza łaskę", którą ma w zamyśle przekazywać i czy "przekazuje łaskę", którą w zamyśle ma oznaczać.

Oświadczenie Loży B'nai B'rith w sprawie Franciszka

"Cieszymy się na dalszą przyjaźń między katolikami i Żydami.

Międzynarodowa B'nai B'rith   zadowolona jest z wyboru Franciszka I, papieża, który został wybrany w Watykanie 13 marca przez 115 kardynałów katolickich uprawnionych do głosowania. Nowy papież, były argentyński kardynał Jorge Mario Bergoglio jest pierwszym latynoamerykańskim papieżem [od tł.: z rodziców Włochów] Poprowadzi on  Kościół katolicki z 1,2 miliardem wyznawców. W listopadzie, gdy kardynał Bergoglio był honorowym mówcą podczas  upamiętnienia  Nocy Kryształowej  B'nai B'rith w Buenos Aires, gdzie brał udział w zapalaniu  menory. "Cieszymy się z papieża Franciszka I-go w jego nowej roli jako przywódcy Kościoła katolickiego" (Prezydent B'rith International, Allan J. Jacobs).  "Relacje katolicko-żydowskie pozostawały  celem papieża Benedykta XVI i z niecierpliwością oczekujemy na kontynuację dialogu międzyreligijnego opartych na solidnym fundamencie, który już istnieje."

Nieomylność Papieża - o. Maksymilian Kolbe

- Nie powiem, żebym był niewierzącym. Wierzę w istnienie Boga, ale przecież niepodobna znowu uznawać za prawdę wszystkiego, czego Kościół katolicki naucza.

- A to dlaczego?

- Bo pewne rzeczy nie godzą się z faktami.

- Na przykład ?

- Niedawno temu ogłoszono nieomylność papieża jako dogmat, a jednak nie można powiedzieć, żeby wszyscy papieże nigdy nie zboczyli z prawej drogi.

- Więc pan chce powiedzieć, iż papież może zgrzeszyć ?

Sytuacja w FSSPX - dalszy los trzech kapłanów poddanych sankcjom

  Gdy tymczasem kolejny modernista obejmuje władzę w Rzymie, w naszym drogim Bractwie Kapłańskim Św. Piusa X (z ostatnim zwrotem Redakcja "Katolika" się nie utożsamia, potępiając obecne władze FSSPX za "flirt" z modernistami) mamy niestety (i w tym niestety, na szczęście) kolejne oznaki jedności, jak się nam mówi, osiągniętej przez Kapitułę Generalną z lipca 2013 roku. W tym roku, poza wyrzuceniem mnicha z benedyktyńskiego klasztoru (o. Rafał, 24 lutego), kolejnego kapłana z FSSPX (x. Trincado Cvjetkovic, 6 marca), praktycznym odcięciem się od Menzingen kolejnego klasztoru (karmelitanki w Niemczech, wcześniej benedyktyni w Brazylii), mamy trzech kapłanów karanych za „wywrotowe metody” w przedstawianiu faktycznych podstaw upragnionego przez Menzingen porozumienia z modernistycznym Rzymem. Oto najnowsze wieści:

Ks. Jorge Kard. Bergoglio SJ - Franciszek I

Myślącym pod rozwagę:

1. Czwartek, 29 czerwca 2006

Wygłupy kardynała Bergoglio

Jak donosi agencja ZENIT, podczas Trzeciego Braterskiego Spotkania Wspólnoty Ewangelików i Katolików Odnowionych w Duchu ( III Encuentro Fraterno de la Comunión Renovada de Evangélicos y Católicos en el Espíritu (CRECES) ), ks. Jorge kard. Bergoglio SJ w pozycji klęczącej przyjął błogosławieństwo połączone z włożeniem rąk (?) od heretyckich "pasterzy" (na zdjęciu widać pastora Carlosa Mraida w garniturze z wyciągniętą łapą), jak również znanego watykańskiego bajkopisarza o. Raniera Cantalamessa OFM (na zdjęciu po lewej), pana Giovanni Traettino (uważającego się za "biskupa" Ewangelickiego "Kościoła" Pojednania we Włoszech) i Mateo Calisi (prezesa Zjednoczenia Wspólnot Charyzmatycznych

I pomyśleć, że kard. Bergoglio na ostatnim konklawe "zajął drugie miejsce". Pomódlmy się za księdza kardynała prosząc Matkę Bożą o wstawiennictwo za Nim. Miejmy nadzieję, że to tylko takie wygłupy, od gorąca.

Napisał Dextimus dnia 29.6.06 

Za:  http://breviarium.blogspot.com/2006/06/wygupy-kardynaa-bergoglio.html

2. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=BkeaWNH2kCE

Konklawe - dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych

  "Naturalnie, jesteśmy przygnębieni, że wakat na Stolicy Piotrowej trwa tak długo i nie potrafimy sobie w naszej perspektywie wyobrazić końca tego wakatu. Ale zdajemy sobie sprawę, że przywrócenie katolickiej Wiary a wraz z nią powrót prawdziwego papieża na Tron Papieski, nadejdzie wtedy oraz w sposób, jaki będzie zgodny z Bożą wolą. Jeśli wydaje się nam, jak na razie, że nie ma żadnych kompetentnych, prawdziwie katolickich elektorów, którzy mogliby wybrać nowego, prawdziwego papieża, Bóg może, na przykład, spowodować nawrócenie na tradycyjną, katolicką Wiarę wystarczającej liczby kardynałów, którzy przystąpiliby następnie do wyboru nowego papieża. Aby przywrócić wszystko do stanu, w jakim On pierwotnie chciał widzieć Swój Święty Kościół Bóg może zainterweniować w dowolny sposób, jaki uzna za stosowny. Dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych".

O. Martin Stépanich OFM, STD

Katechizm kryzysu w Bractwie napisany przez kapłana FSSPX

Katechizm kryzysu w Bractwie napisany przez kapłana FSSPX

1. Czy rzeczywiście jest kryzys?

Tak. Bp Fellay mówi o „bardzo wielkiej próbie w Bractwie”, „próbie wielkiej wagi” (Ecône, 7 IX 2012), „bolesnej próbie” z „poważnymi problemami” (Cor unum, listopad 2012), „największej, jaką kiedykolwiek mieliśmy.” (Ecône, 1 XI 2012)

2. Dlaczego mówić o tych problemach publicznie?

Dla prostego powodu, że nie można „nigdy mówić, że te dyskusje teologiczne są sprawą specjalistów i nas nie dotyczą. Należy nalegać, by pokazać, że jest zupełnie przeciwnie: ponieważ dotyczą wiary, te kwestie dotyczą w najwyższym stopniu nas wszystkich, kleru i świeckich. Musimy się więc starać, by samemu zrozumieć i pomóc zrozumieć innym ich wagę.” (Ksiądz de Cacqueray, Suresnes, 31 XII 2008)

3. Dlaczego traktować o tych problemach w formie katechizmu?

Dlatego że, jak mówi bp Fellay, „świadomy istotnej dla dusz konieczności głoszenia prawd wiary i w porę i nie w porę, Kościół katolicki zawsze czuwał, by czynić dostępnymi dla swych dzieci wieczne prawdy… Niech strony tego katechizmu oświecą dusze dobrej woli…” (Słowo wstępne do katechizmu nauki chrześcijańskiej)

Deklaracja doktrynalna z 15 kwietnia 2012, którą bp Fellay wysłał kardynałowi Levadzie

I

Przyrzekamy być zawsze wierni wobec Kościoła katolickiego i rzymskiego Papieża, jego najwyższego Pasterza, Wikariusza Chrystusa, następcy Piotra i głowy Ciała biskupów.

II

Oświadczamy, że przyjmujemy nauczanie Magisterium Kościoła w dziedzinie wiary i moralności, przyznając każdemu doktrynalnemu twierdzeniu wymagany stopień przylgnięcia, według nauczania zawartego w nr 25 Konstytucji dogmatycznej Lumen gentium Soboru Watykańskiego II¹.

Perspektywa pojednania FSSPX z modernistami (Artykuł z lutego 2013) - Bp DONALD J. SANBORN

Drodzy katolicy,

W kolejnym akcie tego, co zdaje się być niekończącą się operą komiczną (opera buffa), arcybiskup Novus Ordo – Augustine Di Noia OP napisał do wszystkich kapłanów Bractwa Św. Piusa X list usiłując tym samym wznowić trwające już trzydzieści dziewięć lat negocjacje. Tenże "arcybiskup" został wyznaczony przez Ratzingera by przewodniczyć prowadzonym z FSSPX negocjacjom, po tym jak doszło do ich załamania – po raz nie wiadomo już który – późną wiosną 2012 roku.

Wykryto „wywrotowców”. Sankcje wobec krytykujących władzę.

Do wiadomości publicznej doszła wczoraj wieść o wykryciu trzech „wywrotowych” kapłanów Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X przez władze krytykowane przez nich za pragnienie pojednania się z modernistycznym Rzymem. Ponieważ to liberałowie u władzy decydują o tym, czyje zachowanie jest „poważnie wywrotowe” (komunikat Przełożonego Francuskiego Dystryktu FSSPX) trzej kapłani, Mikołaj Pinaud (Couloutre, Francja), Oliwier Rioult (Joinville, Francja) i Mateusz Salenave (Bruksela, Belgia) zostaną ukarani:
- pozbawieniem wszelkiego apostolatu,
- zostanie im wytoczony proces kanoniczny,
- wkrótce zostaną przeniesieni w nieznane miejsca (może do Polski, mamy nadzieję). (źródło danych: Stageiritès)

Indult: pozwolenie czy pogwałcenie - cz. III

    Niektórzy mogą uznać, że porównanie Kościoła Anglikańskiego z mentalnością Ecclesia Dei / Mszy Indultowych jest wyolbrzymieniem. Wręcz przeciwnie. Prosty przykład. Jaka jest różnica pomiędzy Mszami Indultowymi a centrami Mszy dla Charyzmatyków lub specjalnymi Mszami dla dzieci? Żadna? Charyzmatycy kochają "dobrą, wypełnioną duchem" liturgię z tańcem, mówieniem językami, klaskaniem oraz wieloma innymi dziwnymi, liturgicznymi błazeństwami. Jeżeli hierarchia może zaakceptować i promować Charyzmatyków tak dobrze i otwarcie, to mogą również promować Mszę Łacińską. Grupą charyzmatycznym są przydzielani duszpasterze, większość diecezji ma specjalną grupę Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. Niektórzy wolą Msze dla dzieci, czym, jako specjalnym rodzajem apostolatu zajmują się niektórzy księża. Większość ma parafii ma taką "mszę". Zwykle raz w tygodniu.

Sedewakantyzm: wstęp do problemu - x. Rafał Trytek

   Minione stulecie było świadkiem gwałtownych i radykalnych przemian, które objęły cały świat i prawie wszystkie dziedziny ludzkiego życia. Gdy porównamy sposób życia, idee i pragnienia ludzi żyjących na początku XX wieku i porównamy je z obecnymi, to zauważymy, że mamy do czynienia z dwoma odrębnymi światami, a ludzie żyjący wtedy i obecnie zapewne nie znaleźliby wspólnego języka w najbardziej podstawowych sprawach. Nic dziwnego, że te dogłębne przeobrażenia dotknęły również dziedzinę, która ze swej natury wydaje się niezmienna, a mianowicie religię. Jeśli przyjrzymy się wierze katolików przed stu laty, w tym także liturgii, i porównamy ją do obecnej, rzucą nam się w oczy zasadnicze różnice, idące tak daleko, iż wydaje się, że mamy do czynienia wręcz z dwoma różnymi religiami! Co się takiego w świecie katolickim stało, że nasi przodkowie, wchodząc do dzisiejszych kościołów, zastanawialiby się, gdzie się znajdują?

Sytuacja w FSSPX - List otwarty trzydziestu siedmiu kapłanów Dystryktu Francuskiego do bp Fellay’a

Ekscelencjo,

Jak Ekscelencja pisał niedawno, „więzy, które nas łączą są zasadniczo nadprzyrodzone”. Jednakże, Ekscelencja postarał się, by nam słusznie przypomnieć, że mimo wszystko nie można pominąć wymagań natury. „Łaska nie niszczy natury”. Wśród tych wymagań znajduje się prawdomówność. Otóż, jesteśmy zmuszeni stwierdzić, że część problemów, z którymi zostaliśmy skonfrontowani w ostatnich miesiącach wywodzi się z poważnego braku tej cnoty.

Gerard des Lauriers: Boża Iskra - część IV

Michał wstępuje do nowicjatu w Amiens we wrześniu 1926 roku. Ma 28 lat. 23 września przyjmuje habit wraz z imieniem Ludwik Bertrand. Składa profesję zakonną 23 września 1927 roku. W związku z antyklerykalnym prawem z początku wieku, zgromadzenia religijne we Francji zostały skazane na wygnanie. To dlatego nowicjusze muszą odbywać swoje studia za granicą. Dominikanie mają swoje seminarium w Belgii w Saulchoir, niedaleko granicy francuskiej. Rektorem seminarium jest ojciec Heris - autor jednego z ważnych komentarzy do Sumy Teologicznej świętego Tomasza. Nauka nie sprawia, że Michał zapomina o pragnieniu nawracania dusz. 15 października 1927 roku zapisuje się do Arcybractwa Modlitw o Nawrócenie Izraela. 3 lutego 1928 roku do Bractwa Modlitw o powrót do Wiary Katolickiej ludów północnej Europy. W seminarium jego współbracia darzą go dużym szacunkiem. Zarówno ze względu na jego wiek, odbyte studia czy też dobry humor, który czyni go bardzo sympatycznym. Już wówczas wszyscy zauważają jego zainteresowanie rozprawami teologicznymi i to, że pozostaje obojętny wobec rzeczy materialnych. 6 października otrzymuje tonsurę. Dzień później święcenia niższe z rąk biskupa Tournai, Jego Ekscelencji Gastona Antoniego Rasneur. Jego Ekscelencja biskup Drapiez udziela mu święceń subdiakonatu 24 września 1930, a 21 grudnia biskup Rasneur diakonatu. 29 lipca 1931 roku, w kościele Saulchoir, zostaje wyświęcony na kapłana. Swoją pierwszą Mszę odprawia w swym rodzinnym mieście – Suresnes. Po święceniach, przełożeni polecają mu kontynuowanie studiów.

Za: http://semperfidelisetparatus.blogspot.com

Zarzut wobec sedewakantyzmu: "Wieczni Następcy" Piotra O. MARTIN STÉPANICH OFM - DOKTOR ŚWIĘTEJ TEOLOGII

Uwaga: Ojciec Stépanich był kapłanem zakonnym – franciszkaninem, został wyświęcony w 1941 roku i uzyskał doktorat Świętej Teologii katolickiego Uniwersytetu. Nigdy nie odprawiał Nowej Mszy i prowadził przez lata aktywny apostolat korespondując z katolikami sprzeciwiającymi się błędom Vaticanum II. (O. Martin Stépanich zmarł 18 listopada 2012 r. – Red. U. m.).

Poniższe listy są jego odpowiedzią na często wysuwany zarzut wobec sedewakantyzmu.

30 listopada, 2002

Drogi Korespondencie:

Przytacza Pan fragment z IV Sesji Soboru Watykańskiego I, który stwierdza wyraźnie, że św. Piotr "...jako władca naczelny całego Kościoła będzie miał po wszystkie czasy następców (perpetuos successores)".

Zastanawia się Pan – co zrozumiałe – jak to możliwe, by wciąż istnieli "wieczni następcy" św. Piotra skoro ludzie, którzy w dzisiejszych czasach podają się za papieży są w rzeczywistości publicznymi heretykami, którzy w związku z tym nie mogą być, jako heretycy, prawdziwymi następcami św. Piotra.

Istotną sprawą jest tutaj zrozumienie, jaki rodzaj "wiecznej sukcesji" ustanowił w papiestwie nasz Pan Jezus Chrystus.

Czy Chrystus Pan miał na myśli, że w każdym momencie istnienia Kościoła oraz w każdej jednej chwili istnienia papiestwa na tronie Piotrowym powinien być papież?

Wywiad x. Rafała Trytka dla Polsat News - link do filmu

Prezentujemy jedyny dostępny film z wywiadem księdza Rafała Trytka dla Polsat News. 
http://www.youtube.com/watch?v=spd5ERIuvZk
Film jest także dostępny na stronie: https://www.facebook.com/pages/XXI-wiek-Czas-nonsensu/523112417706605 
 

Lier: Spotkanie opłatkowe OWP w Norwegii

Dnia 25 stycznia b.r. w miejscowości Lier miało miejsce spotkanie opłatkowe działaczy norweskiego Obozu Wielkiej Polski (część zgromadzonych przynależy również do Ruchu Ludowo-Narodowego). Spotkanie poprzedziła Msza św. Trydencka odprawiona przez x.Rafała Trytka, kapelana niezależnych środowisk polskich tradycjonalistów (tj. niezwiązanych z Bractwem Kapłańskim św. Piusa X).

Za: http://www.owp.org.pl

Indult: pozwolenie czy pogwałcenie - cz. II

Jak na pewno wiemy, cechą kościoła soborowego, tudzież kościoła Novus Ordo, jest wielorakość oraz wolność. Kościół Novus Ordo chciałby znaleźć miejsce i przestrzeń dla każdego. W opozycji do Magisterium Kościoła oraz Papieży, widzimy tak zwany ruch ekumeniczny, dawno odrzucony przez Kościół, który z wielką miłością został wzięty w objęcia przez obecnych hierarchów, tudzież herezjarchów. Widzimy indyferentyzm religijny. W skali masowej. Mało dziś znaczy to, ku czemu człowiek się skłania, do czego przywiera. Dzisiejszy człowiek może swobodnie odrzucić Naszego Pana oraz Jego Kościół nie obawiając się wiecznego potępienia. Kościół Rzymskokatolicki nie jest już dłużej uznawany za Jeden Prawdziwy Kościół, poza którym będąc, nie można być pewnym swojego zbawienia. Kościół jest dziś pokazywany jako tylko jedna z wielu dróg do Nieba. Protestanci, Żydzi, Muzułmanie oraz Poganie nie muszą się już troszczyć o zbyt wiele. Przecież zostaną zbawieni. Pomimo odrzucenia przez nich Jezusa Chrystusa oraz Jego Kościoła.

Gerard des Lauriers: Boża Iskra - część III

Matka Michała – Łucja Magdalena Lefebvre było osobą głęboko wierzącą. Dwukrotnie udaje się w podróż do Włoch, aby odwiedzić swojego syna. Odwiedza bazyliki, katedry, kościoły, uczestniczy w nabożeństwach. Podczas swojego drugiego pobytu w Rzymie w kwietniu 1926 roku, dowiaduje się o powołaniu swojego syna Michała. Pod datą 1 kwietnia (Wielki Czwartek), pisze w swoim dzienniku podróży: „Michał poinformował mnie o swojej wielkiej decyzji przed obrazem św. Tomasza z Akwinu. Wstępuje do dominikanów. Chwała bądź Bogu. Niechaj Jego wola zrealizuje się w pełni i niech doda mi otuchy.”