Będąc jeszcze piekarzem, a słysząc w duszy wyraźny głos wzywający go do służby Bożej, zapisał się na uniwersytet. Jednak usłyszawszy tam wiele niekatolickich treści otwarcie wystąpił wobec profesora w obronie świętej wiary mówiąc:
- Panie profesorze, to czego pan nauczasz, nie zgadza się z nauką katolicką!
Następnie pieszo podążył do Rzymu. Tam też został przyjęty do zakonu redemptorystów. W roku 1785 złożył uroczyste śluby.
Następnie został przeniesiony do Warszawy, gdzie przejął opiekę nad kościołem oraz okolicznymi ubogimi i sierotami.
Był świadkiem dantejskich scen rozgrywających się w Warszawie. Odszedł do Boga w aureoli świętości; do Rzymu zaczęły spływać liczne świadectwa cudów dokonywanych za wstawiennictwem ojca Klemensa. 29 stycznia 1888 r. ogłoszono go Błogosławionym, a 20 maja 1909 r. został kanonizowany.
Ilustracja z książki: „Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dnie roku podług najwiarogodniejszych źródeł wyjętych z dzieł Ojców i Doktorów Kościoła św.”, nakładem Karola Miarki, Mikołów - Warszawa, 1910 r.