Antoni Maria Zaccaria, CRSP (włoski: Antonio Maria Zaccaria; (1502 - 5 lipca 1539) był wczesnym przywódcą kontrreformacji, założycielem zakonów (barnabitów) i promotorem nabożeństwa do Męki Pańskiej, Najświętszego Sakramentu i odnowy życia religijnego wśród świeckich.
Ze Wstępu do cytowanych niżej Listów świętego, dowiedzieliśmy, że to właśnie z jego inicjatywy zwyczajem stało się w Mediolanie: bicie dzwonów o godzinie trzeciej po południu w piątek - dla wspomnienia śmierci Pana na krzyżu, czy uroczysta celebracja wystawienia Najświętszego Sakramentu w różnych kościołach miasta (tak zwane Czterdziestogodzinne nabożeństwo).
Porady dla niezdecydowanych (Cremona, 4 styczeń 1531 r.) - (z Listu św. Antoniego. M. Zaccerii do Bartolomeo Ferrariego i Giacomo Antoniego Morigii Bartolomeo Maria Ferrari i Giacomo Maria Antonio Morigia byli mediolańskimi szlachcicami, którzy po różnych doświadczeniach życiowych dołączyli do Antoniego Marii Zaccarii pomagając mu w zorganizowaniu nowej rodziny zakonnej różnie nazywanej: Synowie św. Pawła, Księża św. Pawła lub po prostu Barnabici.)
"(...) człowiek niestały zmienia się jak księżyc. Denerwuje się i jest ciągle niespokojny, nie potrafi być szczęśliwy, nawet gdy wszystko idzie ku lepszemu. Martwi się i wpada w gniew z byle powodu, łatwo szuka pocieszenia. Tak naprawdę, chwast niezdecydowania rodzi się tam, gdzie brak Boskiego światła, ponieważ Duch Święty przenika do głębi, nie powierzchownie; człowiek, przeciwnie, nie widzi sedna sprawy - nie wie, na co się zdecydować. To niezdecydowanie jest równocześnie przyczyną i efektem letniości. Jeśli poprosimy o radę [duchową] w jakiejś sprawie człowieka letniego, to udzieli on wielu rad, ale nie zdecyduje, które z nich są dobre. On nigdy nie powie Ci, co robić a czego unikać. W rezultacie, jeśli na początku byłeś niezdecydowany, to teraz będziesz tkwić w całkowitej niepewności. Niezdecydowana osoba traci zapał i staje się letnią.
Cały rok nie wystarczyłby, aby wyliczyć wszystkie złe rezultaty i przyczyny niezdecydowania. Prawdą jest to, iż nie dosyć, że niezdecydowanie, które do tej pory omawialiśmy, jest złem, to jeszcze człowiek trwający w niepewności pozostaje bierny
(...)
Jeżeli my, najdrożsi, nie podejmiemy dobrych działań przeciwko złemu chwastowi, to on zrodzi w nas zgubne efekty, to znaczy niedbałość, która jest całkowitym zaprzeczeniem Bożej drogi. Dlatego też, kiedy człowiek musi uczynić coś ważnego, to powinien to dogłębnie przemyśleć i po tak poważnej refleksji i po wyborze odpowiedniej rady nie zwlekać z wykonaniem swego planu, gdyż najważniejszym wymaganiem na Bożej drodze jest bystrość i gorliwość".