6 STYCZNIA
ŚWIĘTO OBJAWIENIA
ŚWIĘTO OBJAWIENIA
(Trzech Króli)
STACJA U ŚW. PIOTRA
Ryt zdwoj. I kl. z okt. uprz. Szaty białe
STACJA U ŚW. PIOTRA
Ryt zdwoj. I kl. z okt. uprz. Szaty białe
Święto Objawienia (po grecku Epifaneja) o ile nam wiadomo, powstało w
III wieku, Na wschodzie, gdzie obchodzono uroczystość Bożego Narodzenia
6-go stycznia, jako pamiątkę zjawienia się Boga na ziemi. To święto
przedostało się na zachód pod koniec IV wieku, stanowiąc w ten sposób
ukoronowanie tego okresu poświęconego Tajemnicy Wcielenia. Myślą
przewodnią jest objawienie Boga, który stał się widzialnym nie tylko dla
Żydów, lecz i dla pogan.
Uroczystość dzisiejsza uwzględnia trzy wydarzenia, w których szczególnie ujawnił się Syn Boży : Pokłon Trzech Króli, chrzest Chrystusa w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej. O dwu ostatnich wspominają nieszpory, oraz msze z oktawy i druga Niedziela po Objawieniu, pierwszemu zaś jest poświęcona dzisiejsza Msza. Święto Epifanii jest uroczystością światowego znaczenia. Dziś rozpoczął się pochód ludów pogańskich do Chrystusa i Kościoła - wędrówka, którą przepowiedział już Izajasz (Lekcja).
Uroczystość dzisiejsza uwzględnia trzy wydarzenia, w których szczególnie ujawnił się Syn Boży : Pokłon Trzech Króli, chrzest Chrystusa w Jordanie i cud w Kanie Galilejskiej. O dwu ostatnich wspominają nieszpory, oraz msze z oktawy i druga Niedziela po Objawieniu, pierwszemu zaś jest poświęcona dzisiejsza Msza. Święto Epifanii jest uroczystością światowego znaczenia. Dziś rozpoczął się pochód ludów pogańskich do Chrystusa i Kościoła - wędrówka, którą przepowiedział już Izajasz (Lekcja).
《 Wielka to tajemnica, w żłóbku Zbawiciel leżał, a Mędrców ku sobie wołał. Ukrywał się w stajni, a dawał o sobie znaki na niebie, aby poznany na niebie tym łatwiej objawił się w stajni i aby ten dzień 《 Objawieniem 》 był nazwany 》 (św. Augustyn, Homilia na Jutrzni 2-go dnia oktawy). Potrójne dary mędrców, O których opowiada Ewangelia wskazują na potrójne usposobienie duszy naszej (miłość, modlitwa, cierpienie). Wyobrażają one również samego Chrystusa (sekreta), w którym dary nasze nabierają właściwej wartości nadprzyrodzonej.
Źródło: Mszał Rzymski z dodaniem nabożeństw nieszpornych, o. G. Lefebvre, Benedyktyn, 1949 r.