O RÓŻAŃCU ŚWIĘTYM - NAUKA ŚW. ALFONSA LIGUOREGO

"Błogosławieni, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go".
Ew. u św. Łuk. r. XI, w. 28.

       Wiadomo, że nabożeństwo różańcowe objawione zostało świętemu Dominikowi przez samą Najświętszą Pannę. Razu pewnego, gdy ten święty w wielkim smutku pogrążony, uskarżał się przed Maryją na kacerzy Albigensów, którzy w owych czasach wielkie szkody wyrządzali Kościołowi, Ona rzekła do niego: "Ziemia ta póty będzie niepłodną, aż na nią deszcz spadnie".

Święty Dominik zrozumiał, że ziemią niepłodną byli kacerze - heretycy, o których mowa, a onym deszczem nabożeństwo różańco­we, które powinien rozpowszechniać, a którego odprawiania sposób był mu przez Najświętszą Pannę wskazany.

Jakoż, począł na kazaniach głosić wszędzie to nabożeń­stwo, i wzięli się do niego wszyscy katolicy, tak dalece, że po dziś dzień, nie masz nabożeństwa bardziej rozpowszechnionego pomiędzy wiernymi wszelkiego stanu, jak nabożeństwo różań­cowe.

Ileż usiłowań dokładali późniejsi kacerze, Luter, Kalwin i inni, aby ludzi od tego nabożeństwa odwieść! Lecz któż nie wie, jak wielkie pożytki świat cały odniósł z tego pobo­żnego ćwiczenia; iluż to przez nie wyzwolonych zostało od grze­chu! iluż zawdzięcza mu wejście na drogę świątobliwości! Iluż temu winno śmierć szczęśliwą i teraz używanie chwały wie­kuistej!

Warto poczytać co o tym w wielu książkach piszą ludzie Bogu oddani, lecz dość nam już i na tym, że jest to nabożeń­stwo zatwierdzone przez Kościół matkę naszą i że Ojcowie święci papieże obdarzyli je wielkimi odpustami. I tak, odpu­stu zupełnego po szczerej spowiedzi dostąpić można we wszy­stkie święta uroczyste Najświętszej Maryi Panny, tudzież w No­wy Rok i Wielkanoc, w same albo we trzy dni poprzedzające uroczystość. Za noszenie różańca przy sobie ze skruchą do­stępuje się dwieście lat odpustu z pozwolenia papieża Inno­centego VIII. Za jednorazowe odmówienie różańca w miesiącu październiku dostępuje się siedem lat i tyleż kwadragen odpu­stu, a za odmawianie przez cały miesiąc dostępuje się raz od­pustu zupełnego.

Pamiętać jednak należy, że wiele zawisło na dobrym od­mawianiu różańca. Przenajświętsza Panna powiedziała razu pewnego błogosławionej Eulalii, że pięć dziesiątków pozdro­wień anielskich, odmówionych zwolna i pobożnie, milszymi Jej są, aniżeli piętnaście pośpiesznie i nieuważnie. Dobrze zatem jest odmawiać Różaniec klęcząco i przed wizerunkiem Przenaj­świętszej Panny, a na początku każdego dziesiątka czynić akt miłości Jezusa i Maryi, prosząc Ich o jaką łaskę szczególną dla siebie lub dla innych sercu naszemu drogich. Wiedzieć tak­że potrzeba, że lepiej odmawiać Różaniec wspólnie z drugimi, niż samemu.

Odmawiajmy bracia drodzy tę świętą modlitwę jak naj­częściej, jak najpobożniej; odmawiajmy tak, aby stąd była chwała dla Boga, chwała dla Najświętszej Panny, a pożytek dla duszy naszej. Amen.

Cyt. za: Nauki na niedziele i święta całego roku miane w Kolegiacie Łowickiej przez Księdza Antoniego Chmielowskiego. T. III: Czas po Zielonych Świątkach. Warszawa 1893, ss. 598-599.

Za: https://www.facebook.com/groups/959202444156709/permalink/1920690621341215/