Święto
św. Michała Archanioła
29
września 1998 r.
Umiłowani
w Chrystusie!
Zbliżająca
się 40 rocznica śmierci papieża Piusa XII (9 października 1958) przypomina nam
boleśnie o strasznym spustoszeniu jakie spotkało Kościół katolicki w dobie
posoborowej. Wraz z wprowadzeniem w 1969 roku Nowej Mszy (Novus Ordo Missae),
zdecydowana większość wiernych nie tylko utraciła pojęcie Mszy jako Ofiary
przebłagalnej (odpokutowania za grzech), ale także Rzeczywistej Obecności
Jezusa Chrystusa w Świętej Eucharystii. Z promulgacją dekretów Vaticanum II
(a zwłaszcza Dignitatis humanae, Nostra aetate, Unitatis redintegratio)
zasiane zostały w owczarni Chrystusowej zgubne błędy fałszywego ekumenizmu oraz
wolności religijnej i rozpleniły się do tego stopnia, że religijny
indyferentyzm (pogląd, jakoby jedna religia była równie dobra co i inna)
zastąpił katolicką naukę, że istnieje tylko jedna, prawdziwa religia przez Boga
objawiona – wiara katolicka. W ciągu minionych 40 lat staliśmy się świadkami
niczego innego jak Wielkiego Odstępstwa od Kościoła katolickiego,
przepowiedzianego przez św. Pawła w drugim liście apostolskim do Tesaloniczan:
"Niechaj
was nikt nie zwodzi żadnym sposobem: pierwej bowiem przyjdzie odstępstwo, i
będzie objawiony człowiek grzechu, syn zatracenia, który się sprzeciwia, i
wynosi się ponad wszystko, co zowią Bogiem, albo czemu cześć oddają, tak że
usiądzie w świątyni Boga, okazując się jakoby był Bogiem" (II Tes. 2,
3-4).
Dalej, w
tym samym liście apostolskim, znajdujemy bardzo ważny aspekt tyczący się
Apostazji. Św. Paweł odnosi się do tajemnicy nieprawości już działającej w jego
czasach oraz do kogoś, kto ją powstrzymuje:
"Już
bowiem tajemnica nieprawości działa; tylko ten, co teraz powstrzymuje, niech
powstrzymuje, aż będzie usunięty. A wtedy objawi się ów nikczemnik..." (II
Tes. 2, 7-8).
Kim jest
ta osoba, która w czasach św. Pawła powstrzymała tajemnicę nieprawości? Kto
jest osobą wciąż powstrzymującą odstępstwo aż do czasu, gdy zostanie usunięty?
Odpowiedź
znajdujemy w modlitwie do św. Michała Archanioła ułożonej przez papieża Leona
XIII (Motu proprio, 25 września 1888) w której to proroczo ostrzegał
przed ostatecznym celem złych duchów:
"Ci
najprzebieglejsi wrogowie napełnili goryczą Kościół, oblubienicę Baranka bez
skazy i wyciągnęli swe bezbożne ręce po jej najświętszą własność. W samym
Miejscu Świętym, gdzie utwierdzone zostało biskupstwo świętego Piotra i Katedra
Prawdy na oświecenie świata, wznieśli tron swej odrażającej bezbożności w
nikczemnym zamierzeniu, że gdy Pasterz zostanie uderzony, owce się rozproszą".
Na
przestrzeni wieków, papiestwo, skała, na której Chrystus założył Swój Kościół,
powstrzymywało "tajemnicę nieprawości". Papież, Wikariusz Jezusa
Chrystusa na ziemi, posiada Najwyższą Władzę nauczania, rządzenia i uświęcania.
Jakiż bardziej skuteczniejszy sposób zniszczenia Kościoła katolickiego mógł
szatan obmyślić aniżeli ten, aby jego ziemscy współpracownicy przeniknęli na
najwyższe urzędy Kościoła?
By się o
tym jeszcze bardziej przekonać wystarczy tylko przeczytać "Stałą
Instrukcję Alta Vendita", w której włoscy masoni nakreślili swoje dążenia
do zniszczenia Kościoła katolickiego polegające na przeniknięciu na urząd
papieski. Poniższe fragmenty pochodzą z książki Grand Orient Freemasonry
Unmasked (Masoneria Wielkiego Wschodu zdemaskowana) napisanej przez Msgr. George'a F. Dillona, D.D.
(październik 1884), której włoskie wydanie ukazało się za aprobatą i zostało
sfinansowane przez papieża Leona XIII:
"Papiestwo
miało zawsze decydujący wpływ na sprawy Włoch. Wspierane rękami, głosem,
piórem, sercem swoich niezliczonych biskupów, księży, zakonników, zakonnic i
ludzi świeckich wszystkich szerokości geograficznych cieszy się nieograniczonym
oddaniem ludzi gotowych przyjąć śmierć męczeńską, i to z radością. Wszędzie, gdzie tylko tego sobie
zażyczy ma przyjaciół gotowych na poświęcenie życia albo utratę wszystkiego dla
sprawy papiestwa. Jest to niepomierny wpływ, którego pełną wartość jedynie
sami papieże byli w stanie docenić, i jak na razie korzystali z niego tylko w
pewnym zakresie. Dziś nie chodzi o to byśmy mieli odbudować dla siebie taką
potęgę, prestiż, który jest na razie osłabiony. Nasz ostateczny cel jest taki
sam jak Woltera i Rewolucji Francuskiej: definitywne zniszczenie katolicyzmu, a
nawet myśli chrześcijańskiej, która jeśliby się miała ostać na ruinach Rzymu
doprowadziłaby później do odrodzenia chrześcijaństwa".
"Teraz
więc, dla zapewnienia sobie Papieża odpowiadającego naszym planom, niezbędne
jest przysposobienie dla owego Papieża pokolenia odpowiedniego dla sprawowania
rządów o których marzymy. Zostawcie na boku wiek podeszły i średni, idźcie do
młodzieży, a jeśli to możliwe, to i do dzieci".
"Za
kilka lat młody kler, party
siłą biegu rzeczy, przejmie wszystkie
stanowiska. To oni będą rządzić, kierować i rozstrzygać. To oni będą tworzyć
kolegium Suwerena. Zostaną wezwani do dokonania wyboru Papieża, który obejmie
rządy; i ten to Papież, podobnie jak większa część jemu współczesnych, będzie
siłą rzeczy przesiąknięty włoskimi i humanistycznymi zasadami, które
wprowadzamy w społeczny obieg".
"Wyszukajcie
Papieża, którego opisaliśmy. Chcecie ustalić królestwo wybranych na tronie
babilońskiej nierządnicy? Sprawcie by kler
maszerował pod waszym sztandarem w przekonaniu, że kroczy pod chorągwią Stolicy Apostolskiej. Chcecie by
znikły ostatnie ślady tyranii i ucisku? Zarzućcie wasze sieci jak Szymon
Bar-Jona. Zarzucajcie
je raczej
po zakrystiach, seminariach i klasztorach, a
nie na głębi morskiej: i jeśli niczego nie będziecie przynaglać, to wasz połów
będzie jeszcze cudowniejszy niż jego. Z łowicieli ryb staniecie się łowicielami ludzi; i
zgromadzicie waszych przyjaciół naokoło Stolicy Apostolskiej. Zgromadzicie się wokół Apostolskiego Tronu
jako jego przyjaciele, a plonem waszego połowu będzie Rewolucja w Kapie i
Tiarze, maszerująca z krzyżem i sztandarem – Rewolucja potrzebująca tylko
iskry, by cztery strony świata stanęły w ogniu".
Czy
powinno zatem dziwić, że zasady masońskiej wolności religijnej i religijnego
indyferentyzmu stały się zasadami soborowego kościoła Vaticanum II?
Czy może
stanowić jakąś niespodziankę to, że Jan Paweł II zaprosił wszystkie światowe
religie na spotkanie w Asyżu, we Włoszech, by ich przedstawiciele modlili się
tam do swoich fałszywych bożków w intencji światowego pokoju?! Ile jeszcze
aktów fałszywego ekumenizmu musi mieć miejsce, zanim otworzą się oczy u
zdecydowanej większości tych, którzy mienią się być katolikami?
Ta
straszliwa rzeczywistość, która spotkała Kościół katolicki i która spowodowała
Wielką Apostazję zdaje się stanowić część tajemnicy przekazanej Melanii i
Maksyminowi przez Najświętszą Maryję Dziewicę w miejscowości La Salette, we
Francji. Autor książki Light on the Mountain o objawieniu Naszej Pani z
La Salette, John S. Kennedy relacjonuje spisywanie przez Melanię sekretu
otrzymanego od Najświętszej Panny, który miał zostać przekazany papieżowi
Piusowi IX:
"Kiedy
przyszło w końcu do spisania jej sekretu, Melania zaczęła się ociągać, wybuchła
płaczem... Usiadła, wzięła pióro i zaczęła pisać. Naraz spojrzała w górę i
zapytała o znaczenie słowa nieomylnie... Chwilę później zapytała o
pisownię i znaczenie wyrazu Antychryst" (str. 131).
Ta okropna
rzeczywistość zdaje się również być częścią trzeciego Sekretu Fatimskiego,
który chociaż miał być ujawniony w roku 1960, został jednakże zatajony przez
Jana XXIII, który zwołał Vaticanum II i zainicjował pierwsze zmiany w
Ofierze Mszy Świętej.
Kiedy
przypatrzymy się fatalnym konsekwencjom, jakich w ciągu ostatnich 40 lat od
śmierci papieża Piusa XII doświadczył Kościół katolicki, to nie można lepiej
opisać tej parodii jak wyrażeniem diaboliczna pomysłowość.
Kto inny
jak nie szatan mógł tak zręcznie uknuć i zaaranżować generalny plan
spustoszenia Kościoła Chrystusowego?
Któż
inny jak nie szatan mógłby tak podstępnie zastąpić Ofiarę Mszy Świętej
współczesną luterańską Pamiątką Ostatniej Wieczerzy? Wypowiadając się na temat
Nowej Mszy, Novus Ordo Missae, kardynałowie Ottaviani i Bacci napisali
25 września 1969 roku:
"Jak
dostatecznie udowadnia załączona krótka analiza krytyczna, będąca dziełem grupy doborowych
teologów, liturgistów i duszpasterzy, Novus Ordo Missae – biorąc pod uwagę elementy nowe
i podatne na rozmaite interpretacje, ukryte lub zawarte w sposób domyślny – tak
w całości, jak w szczegółach, wyraźnie oddala się od katolickiej teologii Mszy
św., sformułowanej na XX sesji Soboru Trydenckiego".
Kto inny
jak nie szatan mógł tak dobrze znać ludzką naturę, że udało mu się zwieść
zdecydowaną większość katolików do fałszywego, ekumenicznego kościoła, który
utrzymuje zakazane relacje ze wszystkimi innymi fałszywymi religiami świata?
Kto inny
jak nie szatan, zdołałby pod pretekstem miłości bliźniego zainfekować owczarnię
Chrystusową zgubnymi naukami o wolności religijnej, fałszywym ekumenizmie i
religijnym indyferentyzmie?
Te
fałszywe nauki zostały szczególnie potępione przez papieża Piusa IX w encyklice
Quanta cura z 8 grudnia 1864 roku:
"Na
podstawie tego całkowicie fałszywego pojęcia o władzy w społeczeństwie nie
cofają się przed popieraniem owego błędnego poglądu, ze wszech miar zgubnego
dla Kościoła katolickiego i narażającego dusze ludzkie na utratę zbawienia, a
przez świętej pamięci Grzegorza XVI, Naszego Poprzednika, nazwanego szalonym
pomysłem, a mianowicie, że wolność sumienia i kultu jest własnym prawem każdego
człowieka, które powinno być ogłoszone i sformułowane w ustawie w każdym
właściwie ukonstytuowanym społeczeństwie".
Ten sam
Papież powtórzył nauczanie Quanta cura, gdy potępił następujące
twierdzenia w swoim Syllabusie Błędów z 8 grudnia 1864 roku:
"15.
Każdy człowiek ma swobodę wyboru i wyznawania religii, którą przy pomocy
światła rozumu uzna za prawdziwą.
16. Ludzie
mogą znaleźć drogę do wiecznego zbawienia i osiągnąć to wieczne zbawienie przez
praktykowanie jakiejkolwiek religii".
"77. W
naszej epoce nie jest już użyteczne, by religia katolicka miała status jedynej
religii państwowej, z wykluczeniem wszystkich innych wyznań.
78.
Chwalebne jest więc, że w pewnych krajach uważanych za katolickie ustawy
zezwalają, by przybysze mogli tam sprawować publicznie swoje nabożeństwa.
79. Jest
bowiem fałszem, jakoby wolność prawna wyznań i pełne prawo wszystkich do
manifestowania jawnie i publicznie wszelkich swoich opinii i mniemań,
prowadziły do łatwiejszego ulegania przez ludy zepsuciu moralnemu i duchowemu i
sprzyjały zasadzie indyferentyzmu".
Fałszywy
ekumenizm został jednoznacznie potępiony przez papieża Piusa XI w encyklice Mortalium
animos z 6 stycznia 1928 roku:
"Z
tego jasno wynika, że od religii, przez Boga nam objawionej, odstępuje zupełnie
ten, ktokolwiek podobne idee i usiłowania [ekumenizm i międzywyznaniowość]
popiera".
"W
tych warunkach oczywiście ani Stolica Apostolska nie może uczestniczyć w ich
zjazdach, ani też nie wolno wiernym zabierać głosu lub wspomagać podobne
poczynania".
"Jasną
rzeczą więc jest, Czcigodni Bracia, dlaczego Stolica Apostolska swym wiernym
nigdy nie pozwalała, by brali udział w zjazdach niekatolickich".
Z tego
wszystkiego co tu rozważyliśmy powinno być całkiem oczywistym, że
"uderzono w Pasterza i owce się rozproszyły" oraz że katolicki
Kościół – Mistyczne Ciało Chrystusa – przechodzi swe własne ukrzyżowanie tak
jak jego Boski Oblubieniec, Jezus Chrystus. Jeśli mamy wytrwać w tych ciężkich
czasach, to musimy wraz ze św. Janem Ewangelistą trzymać się blisko
Najświętszej Maryi Panny u stóp Krzyża i musimy pamiętać, że po Ukrzyżowaniu
nastąpi Zmartwychwstanie.
In Christo Jesu et Maria
Immaculata,
Bp Mark A. Pivarunas CMRI
Z
języka angielskiego tłumaczył Mirosław Salawa
–––––––––––––––
Przypisy:
(1)
Por. 1) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Kościół
katolicki i jurysdykcja. b) Sedewakantyzm.
c) Odpowiedzi na zarzuty wobec
stanowiska sedewakantystycznego.
d) Vaticanum II "w świetle
Tradycji"? e) O Przysiędze
antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa
XII. h) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. i) Różnica
między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. j) Błędy doktrynalne
"Dignitatis humanae".
k) Wizyta antypapieża
Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). l) Długotrwały
wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego
Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).
m) Papiestwo.
2) "The Reign of Mary", a) Stanowisko
Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). b) Modernistyczny Kościół: Nawracanie
żydów niekonieczne.
3) Ks. Benedict Hughes CMRI, a) Kult człowieka. b) Neopapież – fałszywy papież. c) Zaniechanie
potępienia: Bergoglio zaniedbuje obowiązek potępienia zła. d) Sedewakantyzm:
jedyny logiczny wniosek. e) Farsa Vaticanum
II. Rzetelna
ocena soboru po pięćdziesięciu latach. f) Nowa praktyka "dialogu". Duch
apostolski zniszczony przez Vaticanum II. g) Pożegnalne słowa do swoich kapłanów. O
spuściźnie Benedykta XVI. h) New Age,
Nowa Religia. i) A on
znowu swoje! Bergoglio wywołuje zgorszenie wśród katolików nonszalanckim
podejściem do małżeństwa. j) Papież Pius XII – w
pięćdziesiątą rocznicę śmierci.
4) Ks. Noël Barbara, a) Papieska
nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele.
b) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI
do reformy anglikańskiej 1549 roku.
c) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy
NOM jest ważną mszą?
5) Ks. Johannes Heyne, a) Wolność zatracenia: Sprzeczność nauczania
Vaticanum II z prawdziwą katolicką nauką.
b) Ruch ekumeniczny: Czy Pius XII
przyzwolił na ekumenizm? c) Gorliwość
religijna.
6) Ks. Anthony Cekada, a) Tradycjonaliści,
nieomylność i Papież. b) Czy ekskomunikowany kardynał może zostać
wybrany na papieża? c) Bergoglio nie ma nic do
stracenia... zatem sedewakantystyczna argumentacja musi się zmienić.
7) Ks. Józef Stanisław
Adamski SI, Stanowisko papieży w
Kościele Chrystusowym.
8) Abp Antoni Szlagowski, a) Papiestwo
na przełomie dwóch wieków. b) Zasady modernistów (modernistarum
doctrina).
9) Ks. Ernest Jouin, Papiestwo
i masoneria.
10) Ks. Antoni Krechowiecki, a) Errata historii co do Papiestwa w kolei
wszystkich wieków. Studium krytyczne.
b) Nieomylność papieska w stosunku do
historii i państwa. c) Skład Apostolski według Ewangelii i
Ojców Kościoła.
11) Akta i dekrety świętego powszechnego Soboru Watykańskiego
(1870), Pierwszy projekt Konstytucji
dogmatycznej o Kościele Chrystusowym przedłożony Ojcom do rozpatrzenia.
13) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna.
b) Zarys dogmatyki katolickiej.
c) System modernistów. d) Modernistyczny
Neokościół. e) Główne zasady etyki Kanta a etyka
chrześcijańska. f) Modernizm w książce polskiej.
14) Abp Walenty Zubizarreta OCD, O modernizmie (De modernismo).
15) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka
katolicka. b) Traktat o Kościele
Chrystusowym. c) O
obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii.
e) O cnotach heroicznych.