(1850-1917)
Urodziła
się 15 lipca 1850 r. w Sant'Angelo Lodigiano, w Lombardii. Była
ostatnim z trzynaściorga dzieci. Wychowała się w głęboko religijnej
atmosferze. Po odbyciu studiów nauczycielskich przez dwa lata (1872-1874) pracowała w szkole w Vidardo. W tym czasie dojrzało jej
powołanie zakonne, jednakże z powodu słabego zdrowia kilkakrotnie
odmawiano jej przyjęcia. Pracowała więc tymczasem w Casa della
Provvidenza w Codogno. Wreszcie w r. 1880 z siedmioma towarzyszkami
tej pracy założyła zgromadzenie misjonarek Najśw. Serca Jezusowego.
Początkowo wzrastało ono powoli. W r. 1887 Franciszka otworzyła dom w
Rzymie i przed ołtarzem św. Franciszka Ksawerego złożyła ślub udania
się na Wschód. Wkrótce zetknęła się z biskupem Placencji,
Scalabrinim, który wskazał jej inne pole pracy: wśród włoskich
emigrantów za oceanem. Zachęcona przez samego Leona XIII, wyjechała
zatem w roku 1889 do Stanów Zjednoczonych. Wracała potem do Europy,
by zdobyć nowe kandydatki. Dzięki temu założyła w Ameryce wiele domów
swego zgromadzenia, które w r. 1907 zatwierdzone zostało przez
Stolicę Świętą. Franciszka oparła je na duchowości ignacjańskiej,
niemniej nadała mu równocześnie rysy własnej osobowości,
przenikniętej duchem wiary i pełną gotowością misjonarską. Zmarła 22
grudnia 1917 r. w Chicago. W 1938 roku Pius XI beatyfikował
Franciszkę. Kanonizował ją w r. 1946 Pius XII, który także w cztery
lata później ogłosił ją patronką emigrantów.