Hieronim urodził się w Wenecji w 1486 r. w starej, patrycjuszowskiej
rodzinie. Jego ojciec był senatorem, a matka pochodziła z dożów, czyli
panujących weneckich. Nie znamy bliżej dziejów Hieronima w młodości. W
czasie wojny Hieronim był dowódcą jednej z twierdz Wenecji. Po
przegranej wojnie republiki weneckiej z królem francuskim Ludwikiem XII
został w 1511 r. uwięziony w Castel Nuovo. W odosobnieniu podjął decyzję
o przemianie swego życia. Złożył ślub, że jeśli zostanie uwolniony,
rozpocznie nowe życie, oddane służbie Panu Bogu i bliźnim. Udało mu się
uciec w sposób cudowny. Udał się do Treviso i tam przed cudownym obrazem
Matki Bożej postanowił resztę życia poświęcić chorym, ubogim i
opuszczonej dziatwie. Rozpoczął studia teologiczne; podjął służbę
chorym, ubogim i opuszczonym.
Około roku 1530 Hieronim, korzystając z majątku rodziny, założył w
Wenecji pierwszy w historii sierociniec. W następnych latach założył
kolejne, m.in. w Weronie, Brescii, Bergamo, Mediolanie i Padwie.
Wychowanie sierot połączono tam z nauką zawodu, by w życiu mogli być
samowystarczalni. Hieronim budował także szpitale. Zorganizował również
dom dla pokutujących prostytutek. Z myślą o prowadzeniu podjętego dzieła
w 1534 r. założył w Somasce (w pobliżu Bergamo) Towarzystwo Sług
Ubogich. Uzyskało ono zatwierdzenie już w 1540 r. Jednak dopiero po
śmierci Hieronima przekształciło się ono w zgromadzenie zakonne. Istnieje także
zgromadzenie sióstr z Somaska, które zajmują się sierotami i upadłymi
dziewczętami.
Hieronim zmarł 8 lutego 1537 r. jako ofiara epidemii, w czasie której
pielęgnował chorych. Beatyfikował go w 1747 roku papież Benedykt XIV, a
kanonizował Klemens XIII w 1767 r. Pius XI w 1928 r. ogłosił go patronem
sierot i opuszczonej młodzieży. Jest także patronem miast Treviso i
Wenecji.
W ikonografii św. Hieronim przedstawiany jest w otoczeniu dzieci.
Jego atrybutami są: łańcuch na rękach - znak wyzwolenia z niewoli,
złożone ręce.