W (...) niedzielę, 2 sierpnia, wypada święto Matki Bożej Królowej
Aniołów, zwane również Porcjunkulą. Jeśli chodzi o Kościół w dawnych
granicach Rzeczypospolitej (co podają stare Mszały), w archidiecezjach
krakowskiej, kamienieckiej, kieleckiej, lwowskiej, łuckiej, poznańskiej,
tarnowskiej i wileńskiej święto to obchodzi się wyjątkowo uroczyście i
bierze ono nawet precedensję nad niedzielą.
Oto historia odpustu oraz jego zasady:
Odpust Porcjunkuli
początkowo mógł być otrzymany tylko w kaplicy Porcjunkuli od popołudnia 1
sierpnia do zachodu słońca 2 sierpnia. 5 sierpnia 1480 (lub 1481) roku
Sykstus IV rozszerzył go na wszystkie kościoły pierwszego i drugiego
zakonu św. Franciszka dla franciszkanów; 4 lipca 1622 roku przywilej tej
został dalej rozszerzony przez Grzegorza XV na wszystkich wiernych,
którzy, wyspowiadawszy się i przyjąwszy Komunię św., nawiedzili takie
kościoły wskazanego dnia. 12 października 1622 roku Grzegorz udzielił
tego samego przywileju wszystkim kościołom kapucynów; Urban VIII
udzielił go wszystkim kościołom regularnego trzeciego zakonu 13 stycznia
1643 roku, a Klemens X wszystkim kościołom franciszkanów konwentualnych
3 października 1670 roku. Późniejsi Papieże rozszerzyli przywilej na
wszystkie kościoły mające jakikolwiek związek z zakonem franciszkańskim,
nawet na kościoły, w których odbywały się spotkania trzeciego zakonu
(nawet kościoły parafialne etc.), pod warunkiem, że w rejonie nie było
żadnego kościoła franciszkańskiego oraz że taki kościół znajdował się w
odległości przekraczającej włoską milę (1000 kroków, około 1640 jardów).
Niektóre rejony i kraje otrzymały specjalne przywileje. 9 lipca 1910
roku Pius X (tylko, jednakże, na ów rok) wydał przywilej, zgodnie z
którym biskupi mogli wyznaczać jakikolwiek publiczny kościół w celu
otrzymania Odpustu Porcjunkuli, czy to 2 sierpnia, czy też w następującą
po nim niedzielę (Acta Apostolicae Sedis, II, 1910, 443 sq.; Acta Ord.
Frat. Min., XXIX, 1910, 226). Przywilej ten został odnowiony na czas
nieokreślony dekretem Św. Kongr. Odpustów 26 marca 1911 roku (Acta
Apostolicae Sedis, III, 1911, 233-4). Odpust ten jest toties quoties,
to znaczy, może on być otrzymany tak często, jak często się chce (i.e.
odwiedzi kościół); można go także ofiarować za dusze czyśćcowe.
Za: The Catholic Encyclopedia, s.v. Portiuncula (uwaga: pod artykułem jest mowa już o posoborowych „odpustach”).
W tych czasach, gdy tak trudno nawet o
katolickie sakramenta, zastąpione w większości miejsc na ziemi
modernistycznymi obrzędami, a ponadto o obrzędy prawdziwie katolickie
(czyli bez łączenia się z modernistyczną hierarchią), jakże bardzo
katolicy rozprzestrzenieni po Polsce winni starać się korzystać z tych
tak nielicznych już możliwości zdobycia odpustu zupełnego.
Msza święta odprawia się, jak w każdą niedzielę, o 10:00, w krakowskim Oratorium Matki Bożej Królowej Polski (ul. Sarego 18/2).
Dla wszystkich natomiast „wiernych
Tradycji katolickiej” z FSSPX jest możliwość otrzymania odpustu
zupełnego w najbliższą niedzielę, jak w każdą zresztą, za segregowanie
śmieci, zgodnie z duchem najnowszej recykliki „Jego Świętobliwości”
Franciszka, od którego Przełożony Generalny FSSPX otrzymuje deputację
kanoniczną i którego odpusty uznaje się w FSSPX. Bowiem w seminariach
tak Bractwa, jak i różnych zgromadzeń indultowych, naucza się, iż Raccolta, potocznie tak nazywany zbiór odpustów z czasów Piusa XII, nie jest już aktualny.
Jest to bowiem dylemat niemały dla tych,
którzy niby widzą w Novus Ordo modernistyczny Antykościół. Czy
zachowywać odpusty po nowemu, zgodnie z dyrektywami i duchem Franciszka,
którego FSSPX uznaje również w jego władzy duchowej (choć wybiórczo –
ale w czym miałby szkodzić na duszy odpust za szanowanie Matki Ziemi?),
czy też zachowywać odpusty po staremu, jednak oszukując siebie i innych,
chodząc nadal do tych, którzy trwają w jedności z niszczycielami wiary i
chrześcijańskiej moralności.
Czyż przeto odpustu za kary duchowe może udzielić duchowo martwy heretyk?
Zaiste jest to dylemat nie bez znaczenia.
Pelagiusz z Asturii