Paweł Franciszek Danei urodził się 3 stycznia 1694 r. w Ovada (Piemont).
Pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Ciężkie warunki materialne
skłoniły go jako najstarszego z rodzeństwa, by wziąć na siebie pomoc w
utrzymaniu rodziny. Paweł uczęszczał do jednej ze szkół w Genui i
pomagał ojcu w handlu. W roku 1715 zdecydował się udać do Wenecji, by
wziąć tam udział w zbrojnej wyprawie przeciwko Turkom jako wrogom
krzyża. Kiedy jednak znalazł się w Crema, na modlitwie usłyszał w
kościele głos: "Twoim przeznaczeniem jest inna walka - z samym sobą, i
głoszenie ukrzyżowanego Chrystusa". Powrócił więc do rodziny, zrzekł się
swojej części dziedzictwa i udał się do Sestri Ponente. Przed obrazem
Matki Bożej postanowił oddać się Bożej sprawie. 23 kwietnia 1719 r. z
rąk biskupa Aleksandrii, Arboriusza z Gattinara, otrzymał sakrament
bierzmowania. Tenże biskup, kiedy Paweł otworzył przed nim swoje
sumienie, 22 listopada 1720 r. wręczył mu czarny habit z napisem: Jesu Christi Passio (Męka Jezusa Chrystusa).Paweł udał się do Castellazzo, gdzie przy kościółku św. Karola i św. Anny założył sobie pustelnię w ciasnej celi. Tu w 1721 r. napisał Diariusz (Dziennik duchowy) i reguły dla nowego zakonu. Za zezwoleniem biskupa głosił też kazania w okolicy. Wraz ze swoim młodszym bratem, Janem Baptystą, udał się do Rzymu, by prosić o zatwierdzenie nowego zakonu. Nie przyjęto go jednak. Było ich bowiem tylko dwóch. Z Rzymu Paweł udał się do Gaety, do sanktuarium Matki Bożej, a potem przez trzy lata przemierzał Włochy: od Piemontu i Ligurię po Neapol i Foggia, nawołując do pokuty i umiłowania ukrzyżowanego Zbawiciela. W roku 1725 udał się ponownie do Rzymu. Od Benedykta XIII otrzymał ustne zezwolenie na gromadzenie uczniów. W tym samym czasie oddawał się posłudze chorym w szpitalach rzymskich i prywatnie pogłębiał studia teologiczne. 7 czerwca 1727 r. sam Benedykt XIII udzielił mu święceń kapłańskich.
Kiedy jednak ponownie zaczął obchodzić wioski i miasta Włoch, z jeszcze
większą żarliwością głosząc Chrystusa ukrzyżowanego i nawołując do
pokuty, natrafił na gwałtowny sprzeciw miejscowego duchowieństwa.
Uważano go za intruza, który bez jurysdykcji władz kościelnych głosił
kazania. W tej sytuacji Paweł wystarał się u papieża Klemensa XII o
zezwolenie na głoszenie słowa Bożego wszędzie, gdzie się znajdzie
(1731). W roku 1737 założył pierwszy klasztor w Orbatello. Potem założył
ich jeszcze dziewięć. 11 czerwca 1741 r. złożył pierwsze śluby zakonne.
Przybrał sobie wówczas imię Pawła od Krzyża. Aż do śmierci był
wybierany na kapitułach generalnych przełożonym generalnym zakonu
(obecnie znanego jako pasjoniści, czyli Zgromadzenie Męki Pana Naszego
Jezusa Chrystusa, wcześniej jako Zgromadzenie Kleryków Bosych
Najświętszego Krzyża i Męki Pana Naszego Jezusa Chrystusa). Pierwsze
lata spędził jako generał zakonu w klasztorze pod Vetrallą (1744-1769).
Potem przeniósł się do Rzymu, gdzie Klemens XIV podarował pasjonistom
klasztor i bazylikę świętych Jana i Pawła.Początkowo Rzym nie chciał przyjąć reguł, gdyż wydawały się za surowe. Zatwierdził je dopiero papież Benedykt XIV w roku 1741. Klemens XIII (1760), Klemens XIV (1769) i Pius VI (1775) obdarzyli nową rodzinę zakonną wieloma przywilejami.
Pod koniec życia, w 1771 r., św. Paweł od Krzyża wraz z matką Crocifissą Costnatini (wcześniej benedyktynką) utworzył zakon sióstr klauzurowych (Zgromadzenie Męki Chrystusa). Mają one wspólną z ojcami duchowość, habit i znak Męki Pańskiej. Paweł od Krzyża był jednym z największych kaznodziejów XVIII stulecia. Jego pobożność cechowała pasyjność, czyli rozważanie i uczestniczenie w tajemnicy Męki Pańskiej. Zmarł w Rzymie 18 października 1775 r. Został pochowany w bazylice świętych Jana i Pawła. Mimo że proces kanoniczny rozpoczęto rychło, trwał on długo. Do chwały błogosławionych Pawła od Krzyża wyniósł Pius IX w roku 1853; ten sam papież wpisał go uroczyście w poczet świętych (1867). Św. Paweł od Krzyża jest patronem pasjonistów i pasjonistek oraz orędownikiem nabożeństwa do Męki Pańskiej.
W ikonografii św. Paweł przedstawiany jest w czarnym, zakonnym habicie z napisem Passio Domini Nostri Iesu Christi w obwódce w kształcie serca. Jego atrybutami są krucyfiks i czaszka.