Uwaga wstępna: modyfikacje w
obrzędach Wielkiego Tygodnia z 1955 roku były częścią serii
postępujących zmian liturgicznych, począwszy od 1951 roku, które
ostatecznie doprowadziły do promulgacji Novus Ordo Missae w 1969 roku.
Stworzenie obrzędów Wielkiego
Tygodnia z 1955 roku, podobnie jak stworzenie Novus Ordo, było
organizowane przez Hanibala Bugniniego, człowieka uznawanego za złego
geniusza, który zniszczył Mszę. Z perspektywy czasu, możemy spojrzeć
wstecz na zmiany Wielkiego Tygodnia z 1955 roku i zobaczyć serię
wprowadzanych postępujących zmian, które na stałe zostaną wcielone w
Novus Ordo.
- – – – – – – – – – – – – – -
W tradycyjnym rycie kapłan święci palmy
przy ołtarzu podczas „suchej Mszy” (ceremonii, która wzorowana jest na
strukturze Mszy). Następuje procesja, a potem właściwa Msza, podczas
której śpiewana jest Męka Pańska. Sucha Msza jest pozostałością po
rzymskiej praktyce, zgodnie z którą Papież święcił palmy podczas Mszy w
jednym kościele, poszedł procesyjnie do innego i tam ofiarował drugą
Mszę.
W rycie z 1955 roku sucha Msza (Introit,
Kolekta, Lekcja, Responsorium, Ewangelia, Prefacja i Sanctus) zniknęła.
Kapłan święci palmy nie przy ołtarzu, ale przy stole, za którym stoi
„twarzą do ludzi” – pierwszy raz, gdy taki kierunek występuje w liturgii
rzymskiej. Zamiast szat fioletowych, używane są szaty czerwone, jak w Novus Ordo. Użyta jest tylko jedna modlitwa do poświęcenia; w starym rycie było ich pięć.
Jeśli chodzi o procesję, reformatorzy
usunęli mistyczną ceremonię przy drzwiach kościoła – śpiewające na
przemian chóry na zewnątrz i wewnątrz kościoła, pukanie do drzwi,
symbolizujące Chrystusa pragnącego wstąpić do Miasta Świętego. Po
procesji, w nowym rycie kapłan śpiewa ostatnią kolektę twarzą do ludzi, a
plecami do tabernakulum.
W rycie z 1955 roku modlitwy u stopni
ołtarza całkowicie znikają ze Mszy, a kapłan przystępuje do ołtarza, aby
go okadzić. Jeśli obecni są w asyście inni szafarze, celebrans sam nie
czyta lekcji z Pisma świętego, ale siedzi na swoim miejscu i ich słucha.
Namaszczenie w Betanii jest opuszczone na początku Męki, a umieszczenie
straży przy grobie opuszczone jest na końcu. Ostatnia Ewangelia jest
zniesiona.
Z języka angielskiego tłumaczył Pelagiusz z Asturii. Źródło: Quidlibet. Blog x. Cekady.
Za: https://pelagiusasturiensis.wordpress.com/2014/04/13/niedziela-palmowa-1955/