W latach pięćdziesiątych ojciec Gerard bierze udział w walce z
neomodernizmem. W swych licznych pismach o teologii łaski wyraźnie
wyróżnia porządek naturalny i porządek nadprzyrodzony. Co jest
oczywiście sprzeczne z tendencjami nowej teologii. W kwestii kosmologii
ewolucyjnej jest jednym z głównym przeciwników Teilhard’a de Chardin.
Te polemiki doprowadzają do potępienia neomodernizmu przez Piusa XII w
encyklice "Humani Generis" (1950).
Ojciec des Lauriers jest również wybitnym mariologiem. Z tego powodu
uczestniczy w pracach poprzedzających ogłoszenie Dogmatu o Wniebowzięciu
Najświętszej Maryi Panny. Poza tym jest jednym z głównych teologów,
którzy wspierają zamiar Piusa XII, mianowicie, zdefiniowanie maryjnych
dogmatów o Współpośredniczce i Współodkupicielce.
Progresiści, którym nie udało się zapobiec ogłoszeniu dogmatu o
Wniebowzięciu, doprowadzają do opóźnienia prac nad kolejnymi dwoma.
Wprowadzenie święta Najświętszej Maryi Królowej w 1954 roku, które w
planach Piusa XII miało służyć jako swoiste preludium do proklamacji
dwóch kolejnych dogmatów, ma miejsce w czasie, w którym Gerard już wie,
że progresiści będą walczyć z katolicką mariologią.
Rola jaką odgrywał ojciec des Lauriers w latach pięćdziesiątych, pozwala
nam zrozumieć dlaczego Pius XII zaproponował mu kardynalską purpurę,
ale dobrze poinformowane źródła potwierdzają, że generał de Gaulle
stanowczo się temu sprzeciwił.
W 1951 roku, msgr Antonio Piolantii, rektor Papieskiego Uniwersytetu
Laterańskiego, proponuje ojcowi des Lauriers, aby przybył do Rzymu i
rozpoczął pracę na Uniwersytecie Laterańskim.
Za: http://semperfidelisetparatus.blogspot.com
