Sobór Watykański nieomylnie nauczał:
„Albowiem Ojcowie IV Soboru Konstantynopolitańskiego, idąc śladem swych poprzedników, ogłosili następujące wyznanie wiary: «Pierwszym warunkiem zbawienia jest przestrzeganie zasad prawdziwej wiary. A przecież nie można pominąć postanowienia Pana naszego Jezusa Chrystusa, który mówi: Ty jesteś Opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój (Mt. 16, 18) i słowa te znajdują potwierdzenie w faktach, gdyż wiara katolicka zawsze była zachowana nieskalana na Stolicy Apostolskiej i głoszona święta nauka»…
Kwiecień jest miesiącem poświęconym Najświętszemu Sakramentowi, dlatego w tym numerze biuletynu chciałbym omówić niektóre przepisy liturgiczne odnoszące się do Eucharystii i Ofiary Mszy Świętej. Gdy bowiem rozważymy szczegóły ustanowionych przez Kościół katolicki przepisów dotyczących celebracji Mszy Świętej, udzielania Komunii Świętej oraz szacunku wobec Najświętszego Sakramentu znajdującego się na ołtarzu, docenimy bardziej znaczenie teologicznego aksjomatu, lex orandi – lex credendi, czyli prawo/norma modlitwy jest prawem/normą wiary. Zaiste, Kościół katolicki mocno wierzy w to, że słowa Chrystusa – To jest Ciało Moje, to jest kielich Krwi Mojej oraz jego prawa są stałym przypomnieniem Rzeczywistej Obecności Chrystusa pod postaciami chleba i wina.
Po pierwsze, Kościół katolicki nakazuje swoim kapłanom by klękali bezpośrednio przed i po dotknięciu Najświętszego Sakramentu; a ponadto, pierwszą czynnością po otwarciu tabernakulum i ostatnią przed jego zamknięciem jest przyklęknięcie w akcie adoracji. Jest to nieustannym przypomnieniem o skupieniu wobec Rzeczywistej Obecności Pana Jezusa. Kolejna rubryka mówi o tym, że od momentu dokonania konsekracji chleba w Ciało Chrystusa, palec wskazujący i kciuk obu rąk kapłana pozostają złączone dla uchronienia świętych cząsteczek (Hostii) znajdujących się na jego palcach.
Deo gratias et Mariae!
JE x. Bp Charles McGuire
Deo gratias. Dziękuję biskupom za odwagę i pokorę. Niech Bóg sprawi, że to spotkanie przyniesie wiele owoców. Amen.