 |
| Bp Martin Dávila Gandara |
Poniżej zamieszczamy Stanowisko Teologiczne powstałego w 1993 r. w Meksyku Trydenckiego Bractwa Kapłańskiego (Sociedad Sacerdotal Trento), kierowanego obecnie przez biskupa Martina Dávila Gandara. (Red. Ultra montes.)
––––
Założone przez katolickich kapłanów Trydenckie Bractwo Kapłańskie wierzy i wyznaje w całości doktrynę, ogłoszoną uroczyście ustami prawowitych papieży, przywoływaną i potwierdzaną na Soborach Powszechnych, której naucza, i w którą wierzy jeden, święty, katolicki, apostolski i rzymski Kościół, doktrynę, która jest wyrazem nieomylnego Magisterium Kościoła.
W podobny sposób Bractwo, traktując jako świętą i uświęcającą każdego kierującego się jej nakazami, przyjmuje całość teologii moralnej i praktyki Kościoła, która służy osiągnięciu zbawienia wiecznego.
Msza święta, którą odprawiamy, a mianowicie Msza skodyfikowana i promulgowana na wieczne czasy bullą Quo Primum Tempore przez Jego Świątobliwość papieża Piusa V, jak i sakramenty, zgodne z Rzymskim Mszałem i Rituale, które administrujemy, są tymi samymi, jakimi posługiwał się Święty Kościół katolicki.
Trwamy, pozostając w jedności z całym Kościołem rytu łacińskiego, przy liturgii świętego papieża Piusa X, uwzględniając zmiany poczynione w rubrykach, jakie mocą swojego apostolskiego autorytetu, wprowadził Jego Świątobliwość Pius XII.
Wierzymy, że po śmierci papieża Piusa XII, wraz ze zwołaniem Drugiego Soboru Watykańskiego, usankcjonowaniem przez niego heretyckiej nauki, sprzecznej całkowicie z Magisterium Kościoła, oraz promulgacją Novus Ordo Missae (Nowego Porządku Mszy) i nowych rytów sakramentów, ukonstytuował się nowy "Kościół", jawnie przeciwstawiający się dogmatom, zwyczajom i rytom prawdziwego Kościoła katolickiego, założonego przez Jezusa Chrystusa.
Ten Neokościół, owoc Vaticanum II, zwany fałszywie katolickim, głosi takie heretyckie nowinki, jak m. in.:
* wolność wyboru przez jednostkę religii podług jej własnego uznania,
* fałszywy ekumenizm.
Powyższe teorie zostały już wcześniej potępione przez następujących papieży:
Piusa IX w encyklice Quanta Cura oraz w dołączonym do niej Syllabus Errorum (1864), Leona XIII w encyklice Immortale Dei i Libertas, Piusa XI w encyklice Quas Primas (1925) oraz przez Piusa XII w encyklice Mystici Corporis (1943).
Poza tym definicja i teologia Nowej Mszy stanowi przeciwieństwo nauki Soboru Trydenckiego, wyrażonej podczas XXII sesji. Sobór bowiem stwierdza, iż Msza św. jest prawdziwą i właściwą Ofiarą przebłagalną, bezkrwawym odnowieniem dokonanej na Krzyżu Ofiary, gdzie ofiarnikiem jest sam Chrystus, który cierpiał i umarł za nas na Krzyżu, a nie jedynie dziękczynnym i pochwalnym Zebraniem Eucharystycznym albo też prostym wspomnieniem Ostatniej Wieczerzy.
Zachowując się tak, jak gdyby chodziło o rzecz pozbawioną znaczenia, twórcy Nowej Mszy dokonali zmiany słów Konsekracji. Przeciwstawili się tym samym wcześniejszym aktom prawnym Kościoła katolickiego, tj.: bulli Quo Primum i dekretowi De defectibus św. Piusa V, listowi apostolskiemu Apostolicae Curae Leona XIII, encyklice Mediator Dei i Sacramentum Ordinis papieża Piusa XII.
Mając te, a także wiele innych powodów na względzie, jesteśmy przekonani, że Msza według Nowego Ordo jest sama w sobie (en si misma) nieważna, ponieważ w warstwie strukturalnej jej autorzy pozbawili ją intencji ofiary. Daje się to zauważać, gdy zważymy, iż całkowitej zmianie uległy modlitwy offertorium (ofiarowania). Wynika to także z samej definicji Nowej Mszy i stojącej za nią doktryny. Nowa Msza pozostanie nieważna także wtedy, gdy celebruje ją kapłan, wyświęcony wprawdzie ważnie, lecz mający intencję właściwą temu obrządkowi. W pozostałych wypadkach NOM jest nabożeństwem o wątpliwej ważności, a jako taki stanowi niebezpieczeństwo dla wiary. Prawowierny katolik zatem zobowiązany jest, pod groźbą grzechu ciężkiego, trzymać się z dala od tego rodzaju kultu.
Mając powyższe na uwadze stwierdzamy, że modernistyczna hierarchia, która nie tylko aprobuje, ale praktykuje i wprowadza w życie przywołane heretyckie nauki, nie reprezentuje już Kościoła katolickiego. Zgodnie z postanowieniem kan. 188 n. 4 Kodeksu Prawa Kanonicznego wszystkie urzędy kościelne z mocy samego prawa, ipso facto(bez potrzeby wyraźnej deklaracji) zostają opróżnione, drogą milczącej rezygnacji, w wyniku publicznego odstępstwa od wiary katolickiej. Zaś hierarchia Neokościoła nie posiada jakiejkolwiek władzy jurysdykcyjnej nad wiernymi katolikami, a całe jej nauczanie, stanowione akty prawne oraz nakładane przez nią sankcje karne pozbawione są mocy, nie wiążąc, ani in foro externo, ani w sumieniu.
Bazując na tych, i na wielu jeszcze innych argumentach, oświadczamy, iż Stolica Apostolska wakuje, podobnie jak katedry biskupie i probostwa. My zaś kapłani katoliccy, wierni Kościołowi Wszech Czasów, możemy i musimy kontynuować misję nauczania i uświęcania wiernych, administrowania prawdziwie katolickich sakramentów i głoszenia Bożej Prawdy, nieskażonej brudem modernizmu.
Wszystko to na Chwałę Bożą i dla wiecznego zbawienia dusz, które jest najwyższym prawem.
Uwaga: Niniejsze oświadczenie stanowi jedynie wyłożenie głównych prawd, których obronie się poświęciliśmy, nie jest natomiast wyczerpującym przedstawieniem tychże.
Deklaracja doktrynalna zamieszczona w organie prasowym Trydenckiego Bractwa Kapłańskiego "Trento" – Edicion Especial, Ańo. 3 nr. 7, mayo de 1999, ss. 9-10 (Posicion Teologica de la Sociedad Sacerdotal Trento) (1)
Z języka hiszpańskiego tłumaczył Tomasz Niecikowski
–––––––––––
Przypisy:
(1) Por. 1) Ks. Walenty Gadowski, Nauka Kościoła. Wybór orzeczeń dogmatycznych Kościoła katolickiego i jego praw kanonicznych.
2) Kodeks Prawa Kanonicznego, Papież Pius IV, Wyznanie wiary katolickiej (Professio Catholicae Fidei).
3) Św. Pius X, Papież, a) Encyklika "Pascendi dominici gregis" o zasadach modernistów. b) Przysięga antymodernistyczna. c) Przemowa do kardynałów przeciw neoreformizmowi religijnemu. d) Encyklika "Acerbo nimis" o wykładzie nauki chrześcijańskiej.
4) Papież Pius XII, a) Encyklika "Mystici Corporis Christi". O Mistycznym Ciele Chrystusa. b) Encyklika "Sacra Virginitas" o Świętym Dziewictwie.
6) Bp Moises Carmona Rivera, a) Jak wygląda sytuacja po oszukańczym "soborze" pompatycznie nazwanym Soborem Watykańskim II? b) W obronie moich święceń biskupich.
7) Ks. Daniel A. Perez Gómez, Homilia z konsekracji biskupiej Jego Ekscelencji Martina Dávila Gandara.
8) Bp Martin Dávila Gandara, Nowe metody światowej rewolucji. Obojętność i niedowiarstwo religijne.
9) "The Reign of Mary", Stanowisko Teologiczne Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI).
10) Bp Mark A. Pivarunas CMRI, a) Kościół katolicki i jurysdykcja. b) Sedewakantyzm. c) Odpowiedzi na zarzuty wobec stanowiska sedewakantystycznego. d) Vaticanum II "w świetle Tradycji"? e) O Przysiędze antymodernistycznej. f) Czasy ostateczne a fałszywy ekumenizm. g) Sede vacante. Rocznica śmierci papieża Piusa XII. h) Ocena spotkań w Asyżu w 1986 i 2011. i) Różnica między gorliwością misyjną świętego Patryka a duchem Vaticanum II. j) Błędy doktrynalne "Dignitatis humanae". k) Wizyta antypapieża Franciszka w USA i "Synod o rodzinie" (2015). l) Długotrwały wakans Stolicy Apostolskiej. List do Ks. Peek odnośnie stanowiska teologicznego Zgromadzenia Maryi Niepokalanej Królowej (CMRI). m) Papiestwo. n) Zapowiedź "kanonizacji" Jana Pawła II – człowieka, który odstąpił od wiary katolickiej łamiąc pierwsze przykazanie Dekalogu.
11) Katolickie Przymierze Biskupów, Deklaracja doktrynalna.
12) Patrick Henry Omlor, a) Zbójecki Kościół. Część I. Zbójecki Kościół. Część II. Zbójecki Kościół. Część III. b) Jan Paweł II Apostata. c) Anna Katarzyna Emmerich o "nowym kościele".
13) John Kenneth Weiskittel, a) Wolnomularze a kościół soborowy. b) Akta Bugniniego. Analiza przewrotu w Kościele. c) Trzecie oko Wojtyły. Pielgrzymka Jana Pawła II do Indii. d) Jan Paweł II i voodoo.
14) Ks. Noël Barbara, a) Papieska nieomylność a dzisiejszy kryzys w Kościele. b) Ecône – koniec, kropka. c) List otwarty do członków Bractwa Św. Piusa X (FSSPX). d) Uderzające podobieństwo reform Pawła VI do reformy anglikańskiej 1549 roku. e) Katolicka Msza święta a Novus Ordo Missae. Czy NOM jest ważną mszą? f) Czy Jan Paweł II jest modernistą? g) Zdemaskowanie braku autorytetu władzy Neokościoła.
15) Ks. Jacek Tylka SI, a) Dogmatyka katolicka. b) Traktat o Kościele Chrystusowym. c) O obojętności, czyli indyferentyzmie w rzeczach religii. d) O własnościach religii. e) O cnotach heroicznych.
17) Henryk Hello, a) Nowoczesne wolności w oświetleniu encyklik. Wolność sumienia – wolność wyznania – wolność prasy – wolność nauczania. b) Syllabus w wieku XX.
18) Ks. Maciej Sieniatycki, a) Apologetyka czyli dogmatyka fundamentalna. b) Zarys dogmatyki katolickiej. c) System modernistów. d) Modernistyczny Neokościół.
19) Ks. Dr Henryk Maria Pezzani, Kodeks Świętego Katolickiego Kościoła Rzymskiego. Kanon 26. Zakazany jest wybór na Papieża tego, kto odstąpił od wiary katolickiej, heretyka lub schizmatyka; jeśli ktoś taki zostanie wybrany, wybór jest nieważny. (Codex Sanctae Catholicae Romanae Ecclesiae. Can. 26. Devius a fide catholica, haereticus, vel schismaticus eligi prohibetur in Romanum Pontificem; si eligatur nulla est electio).
20) Ks. Jan Nepomucen Opieliński, a) Ekskomuniki Konstytucji "Apostolicae Sedis". b) Ekskomunika na heretyków, apostatów i ich wspólników. c) Ekskomunika na schizmatyków.
(Przypisy od red. Ultra montes).
(PDF)