Dzisiaj kilka minut po godzinie 12.00 w stacji telewizyjnej Polsat News nasz Duszpasterz Ksiądz Rafał Trytek udzielił krótkiego wywiadu w związku z "rezygnacją z urzędu" Benedykta XVI. Ksiądz w dyplomatycznym tonie nakreślił stan posoborowego Kościoła i samego Watykanu w którym funkcjonuje kilka antykatolickich lobby, między innymi homoseksualne.
Cieszymy się iż nasz głos został w końcu usłyszany.
DEKLARACJA DOKTRYNALNA
▼
czwartek, 28 lutego 2013
Pamięci Biskupa Guérarda des Lauriers OP
Mija dziś 25 lat od śmierci niezłomnego obrońcy wiary katolickiej
biskupa Michała Ludwika Guérarda des Lauriers. Zapewne nawet w gronie
czytelników Młota nie jest on postacią znaną, a przynajmniej, na tyle
znaną, na ile na to zasługuje. Nadróbmy tę nieprawidłowość !
Guérard des Lauriers urodził się w środkowej Francji, nieopodal Paryża, 25 października AD 1898 r. Po błyskotliwie zdanej maturze trafił do wojska na końcówkę I-szej wojny światowej, poczem studjował matematykę. W 1926 r. wstąpił do nowicjatu dominikańskiego, zaś pięć lat później przyjął święcenia kapłańskie. Kolejno uzyskał stopnie naukowe z teologji, filozofji i matematyki. Był profesorem filozofji, najprzód na dominikańskiej uczelni we Francji, a za pontyfikatu Piusa XII w Rzymie, w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) oraz na Uniwersytecie Laterańskim. Był spowiednikiem i doradcą tego wielkiego Papieża, opracowując dlań całe teologiczne uzasadnienie dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (1950). Ojciec Guérard przygotował też podwaliny do ogłoszenia dogmatu o Wszechpośrednictwie łask NMP, który nie został ogłoszony, z uwagi na postawę następców Piusa XII, przedkładających relacje akukumeniczne "z braćmi odłączonymi" ponad oddawanie czci Matce Bożej.
Guérard des Lauriers urodził się w środkowej Francji, nieopodal Paryża, 25 października AD 1898 r. Po błyskotliwie zdanej maturze trafił do wojska na końcówkę I-szej wojny światowej, poczem studjował matematykę. W 1926 r. wstąpił do nowicjatu dominikańskiego, zaś pięć lat później przyjął święcenia kapłańskie. Kolejno uzyskał stopnie naukowe z teologji, filozofji i matematyki. Był profesorem filozofji, najprzód na dominikańskiej uczelni we Francji, a za pontyfikatu Piusa XII w Rzymie, w Papieskim Uniwersytecie św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) oraz na Uniwersytecie Laterańskim. Był spowiednikiem i doradcą tego wielkiego Papieża, opracowując dlań całe teologiczne uzasadnienie dogmatu o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny (1950). Ojciec Guérard przygotował też podwaliny do ogłoszenia dogmatu o Wszechpośrednictwie łask NMP, który nie został ogłoszony, z uwagi na postawę następców Piusa XII, przedkładających relacje akukumeniczne "z braćmi odłączonymi" ponad oddawanie czci Matce Bożej.
środa, 27 lutego 2013
Monsignor Guérard des Lauriers, o.p.
In memoriam Monsignor Michel Louis-Bertrand Guérard des Lauriers, o.p.
(25-X-1898 - 27-II-1988), fondatore dell'Istituto Mater Boni Consilii.
http://www.youtube.com/ watch?v=QaqvjvF4QeU
http://www.youtube.com/
Biskup Blasius Sigibald Kurz
Osoba biskupa Kurza oraz jego życie zostało przez wielu przeoczone lub przemilczane.
Gdy
spojrzy się na tych, którzy mieliby być sukcesorami apostołów, na tych
którzy są uważani za "dobrych biskupów" i porówna się ich do biskupa
Kurza... Dziś dobrym jest ten, który nie ma dzieci oraz nie jest
zamieszany w skandale. Za konserwatywnych są uznani ci, którzy, cóż...
umieją się poprawnie przeżegnać?
wtorek, 26 lutego 2013
Indult: pozwolenie czy pogwałcenie - cz. I
Głównym celem publikacji nie jest i nie będzie obrażanie osób
związanych z Ecclesia Dei lub tzw. Mszami Indultowymi. W wątpliwość
nie zostaną poddane ich szczerość, uczciwość lub oddanie i szacunek
dla Kościoła rzymskokatolickiego.Mimo tego, że wiele osób związanych z Ecclesia Dei lub tzw. Mszami
Indultowymi lży i rzuca oskarżenia na tych, który nie zdecydowali
się pójść na kompromis z modernizmem.
Wiele osób promujących Msze Indultowe może mieć najlepsze intencje, pragnąc by katolicki Ryt Mszy był dostępny dla tak wielu osób, jak to tylko możliwe.
Wiele osób promujących Msze Indultowe może mieć najlepsze intencje, pragnąc by katolicki Ryt Mszy był dostępny dla tak wielu osób, jak to tylko możliwe.
poniedziałek, 25 lutego 2013
Instytut Matki Bożej Dobrej Rady
"Tylko wybór prawdziwego Piotra może położyć kres temu kryzysowi władzy, ale skład ciała wyborczego wskazywałby,że jest to nie możliwe a świt jeszcze daleko przed nami. Boże, pomóż nam, za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny i Świętych Apostołów Piotra i Pawła".
Za: http://www.sodalitium.biz/index.php?pid=84
Problemy z nowym rytem święceń
Za: Zawsze wierni nr 1/2003 (50)
Rewolucja, która w przeciągu ostatnich trzydziestu lat objęła wszystkie niemal dziedziny życia kościelnego, z całą pewnością nie ma precedensu w historii. Na oczach zdumionych wiernych wszystko to, co przyzwyczaili się traktować jako niezmienne i nienaruszalne, uświęcone wielowiekową praktyką Kościoła, legło w gruzach w czasie krótszym niż jedno ludzie pokolenie. Nowy katechizm, nowy rytuał, nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, nowe, ekumeniczne przekłady Pisma św., nowe reguły zakonne, „zreformowane” tradycyjne nabożeństwa (np. Różaniec), a przede wszystkim nowa Msza, Novus Ordo Missae — nic nie oparło się fanatyzmowi zwolenników aggiornamento. Skutki nie dały długo na siebie czekać. Już po kilku latach dał się zauważyć dramatyczny spadek liczby powołań kapłańskich i zakonnych, obumieranie życia religijnego i stopniowy zanik tożsamości religijnej katolików. Spośród zmian, które przyczyniły się do tego stanu rzeczy, największe znaczenie przypisać trzeba bez wątpienia „odnowionej” teologii sakramentów i reformie, której uległy poszczególne obrzędy. Wiele napisano o losie, jaki spotkał największy skarb Kościoła — Najświętszą Ofiarę Mszy, stosunkowo rzadko jednak porusza się kwestię znaczenia reformy rytu święceń kapłańskich. Zanim jednak przejdziemy do szczegółowych rozważań nad dokonanymi pod koniec lat sześćdziesiątych zmianami i ich dalekosiężnymi konsekwencjami, zatrzymajmy się na chwilę i przypomnijmy kilka podstawowych prawd Wiary.
Rewolucja, która w przeciągu ostatnich trzydziestu lat objęła wszystkie niemal dziedziny życia kościelnego, z całą pewnością nie ma precedensu w historii. Na oczach zdumionych wiernych wszystko to, co przyzwyczaili się traktować jako niezmienne i nienaruszalne, uświęcone wielowiekową praktyką Kościoła, legło w gruzach w czasie krótszym niż jedno ludzie pokolenie. Nowy katechizm, nowy rytuał, nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, nowe, ekumeniczne przekłady Pisma św., nowe reguły zakonne, „zreformowane” tradycyjne nabożeństwa (np. Różaniec), a przede wszystkim nowa Msza, Novus Ordo Missae — nic nie oparło się fanatyzmowi zwolenników aggiornamento. Skutki nie dały długo na siebie czekać. Już po kilku latach dał się zauważyć dramatyczny spadek liczby powołań kapłańskich i zakonnych, obumieranie życia religijnego i stopniowy zanik tożsamości religijnej katolików. Spośród zmian, które przyczyniły się do tego stanu rzeczy, największe znaczenie przypisać trzeba bez wątpienia „odnowionej” teologii sakramentów i reformie, której uległy poszczególne obrzędy. Wiele napisano o losie, jaki spotkał największy skarb Kościoła — Najświętszą Ofiarę Mszy, stosunkowo rzadko jednak porusza się kwestię znaczenia reformy rytu święceń kapłańskich. Zanim jednak przejdziemy do szczegółowych rozważań nad dokonanymi pod koniec lat sześćdziesiątych zmianami i ich dalekosiężnymi konsekwencjami, zatrzymajmy się na chwilę i przypomnijmy kilka podstawowych prawd Wiary.
środa, 20 lutego 2013
Gerard des Lauriers: Boża Iskra - część II
Michał opuszcza armię pod koniec 1919 roku, aby kontynuować naukę w
liceum im. Chaptala. Dostawszy się na politechnikę w 1920 roku, opuszcza ją w
1921, aby rozpocząć studia w Ecole normale superieure – jednej z
najbardziej elitarnych szkół we Francji. Do jej absolwentów należą m.in.:
- Louis Pasteur.
- Laureaci Nagrody Nobla. Zarówno w naukach ścisłych, jak i w humanistycznych:
- Claude Cohen-Tannoudji
- Pierre-Gilles de Gennes
- Gabriel LippmannLouis Néel
- Jean Baptiste Perrin
- Paul Sabatier
- Alfred Kastler
- Henri Bergson
- Romain Rolland
- Wszyscy francuscy laureaci Medalu Fieldsa:
- Laurent Schwartz
- Jean-Pierre Serre
- René Thom
- Alain Connes
- Pierre-Louis Lions
- Jean-Christophe Yoccoz
- Laurent Lafforgue
- Wendelin Werner
sobota, 16 lutego 2013
Gerard des Lauriers: Boża Iskra - część I
Rajmund Michał Karol Gerard des Lauriers,
syn Pawła Ludwika Gerarda des Lauriers i jego żony Łucji Lefebvre, rodzi się w
Suresnes, niedaleko Paryża, 25 października 1898 roku o godzinie 22:45 przy rue
des Barrieres 27. 24 grudnia 1898 roku zostaje ochrzczony w parafii
Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Suresnes. Wprawdzie jego
pierwsze imię to Rajmund, jednak w rodzinie nazywano go zawsze Michał. Już w
dzieciństwie wykazuje szczególne zdolności do nauki i ponadprzeciętną
inteligencję. W rodzinie wychowywany jest prawdziwie po chrześcijańsku, jego
matka to osoba głęboko wierząca i pobożna, on sam powie o niej, że żyła jak
osoba święta.
poniedziałek, 11 lutego 2013
STANOWISKO TEOLOGICZNE PISMA
Pismo "Katolik - Głos Katolickiej
Tradycji" reprezentuje sedewakantyzm formalno - materialny tzw.
sedeprywacjonizm który różni się od klasycznego sedewakantyzmu. Określenie sede
vacante ("pustotronie") w tezie sedeprywacjonistycznej oznacza utratę
autorytetu władzy duchowej (papież formalny) przy równoczesnym zachowaniu
władzy administracyjnej (papież materialny). Natomiast w tezie
sedewakantystycznej oznacza utratę urzędu. Tutaj jest różnica pomiędzy
sedeprywacjonistami, a sedewakantystami. W tezie sedeprywacjonistycznej obecny
papież jest materialny. Co oznacza, że ma władzę administracyjną nad Kościołem.
Może powoływać na przykład nowe diecezje, mianować kardynałów. Natomiast nie
posiada aspektu formalnego władzy czyli jurysdykcji. Nie może ogłaszać
dogmatów, kanonizować, nauczać Kościoła. Wraz z odrzuceniem przeszkód
uniemożliwiających mu przyjęcie autorytetu władzy (błędne nauczanie), zostanie
on papieżem formalnym i będzie posiadał pełnie jurysdykcji, czyli odzyska
autorytet władzy. Można powiedzieć, że jego pozycja, pod pewnymi aspektami,
jest podobna do prezydenta elekta. Przypomnę, że wraz z dekretem Papieża Piusa
XII, podczas konklawe zawieszone są wszystkie kary kościelne (łącznie z
ekskomunikami) nałożone na kardynałow. Stąd i wybór danej osoby na Papieża jest
ważny. A nominowanie kardynałów należy do władzy administracyjnej Papieża.
Redaktor Naczelny
„Katolika”
Tomasz
Jazłowski, teolog